навелі́стка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
навелі́стка |
навелі́сткі |
| Р. |
навелі́сткі |
навелі́стак |
| Д. |
навелі́стцы |
навелі́сткам |
| В. |
навелі́стку |
навелі́стак |
| Т. |
навелі́сткай навелі́сткаю |
навелі́сткамі |
| М. |
навелі́стцы |
навелі́стках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
навелі́стыка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
навелі́стыка |
| Р. |
навелі́стыкі |
| Д. |
навелі́стыцы |
| В. |
навелі́стыку |
| Т. |
навелі́стыкай навелі́стыкаю |
| М. |
навелі́стыцы |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
навелісты́чнасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
| Н. |
навелісты́чнасць |
| Р. |
навелісты́чнасці |
| Д. |
навелісты́чнасці |
| В. |
навелісты́чнасць |
| Т. |
навелісты́чнасцю |
| М. |
навелісты́чнасці |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
навелісты́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
навелісты́чны |
навелісты́чная |
навелісты́чнае |
навелісты́чныя |
| Р. |
навелісты́чнага |
навелісты́чнай навелісты́чнае |
навелісты́чнага |
навелісты́чных |
| Д. |
навелісты́чнаму |
навелісты́чнай |
навелісты́чнаму |
навелісты́чным |
| В. |
навелісты́чны (неадуш.) навелісты́чнага (адуш.) |
навелісты́чную |
навелісты́чнае |
навелісты́чныя (неадуш.) навелісты́чных (адуш.) |
| Т. |
навелісты́чным |
навелісты́чнай навелісты́чнаю |
навелісты́чным |
навелісты́чнымі |
| М. |
навелісты́чным |
навелісты́чнай |
навелісты́чным |
навелісты́чных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
наве́лка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
наве́лка |
наве́лкі |
| Р. |
наве́лкі |
наве́лак |
| Д. |
наве́лцы |
наве́лкам |
| В. |
наве́лку |
наве́лкі |
| Т. |
наве́лкай наве́лкаю |
наве́лкамі |
| М. |
наве́лцы |
наве́лках |
Крыніцы:
piskunou2012.
наверадзі́цца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
навераджу́ся |
навярэ́дзімся |
| 2-я ас. |
навярэ́дзішся |
навярэ́дзіцеся |
| 3-я ас. |
навярэ́дзіцца |
навярэ́дзяцца |
| Прошлы час |
| м. |
навярэ́дзіўся |
навярэ́дзіліся |
| ж. |
навярэ́дзілася |
| н. |
навярэ́дзілася |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
навярэ́дзься |
навярэ́дзьцеся |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
навярэ́дзіўшыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
наверадзі́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
навераджу́ |
навярэ́дзім |
| 2-я ас. |
навярэ́дзіш |
навярэ́дзіце |
| 3-я ас. |
навярэ́дзіць |
навярэ́дзяць |
| Прошлы час |
| м. |
наверадзі́ў |
наверадзі́лі |
| ж. |
наверадзі́ла |
| н. |
наверадзі́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
наверадзі́ |
наверадзі́це |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
наверадзі́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
навербава́ны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
навербава́ны |
навербава́ная |
навербава́нае |
навербава́ныя |
| Р. |
навербава́нага |
навербава́най навербава́нае |
навербава́нага |
навербава́ных |
| Д. |
навербава́наму |
навербава́най |
навербава́наму |
навербава́ным |
| В. |
навербава́ны (неадуш.) навербава́нага (адуш.) |
навербава́ную |
навербава́нае |
навербава́ныя (неадуш.) навербава́ных (адуш.) |
| Т. |
навербава́ным |
навербава́най навербава́наю |
навербава́ным |
навербава́нымі |
| М. |
навербава́ным |
навербава́най |
навербава́ным |
навербава́ных |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
навербава́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
навербава́ны |
навербава́ная |
навербава́нае |
навербава́ныя |
| Р. |
навербава́нага |
навербава́най навербава́нае |
навербава́нага |
навербава́ных |
| Д. |
навербава́наму |
навербава́най |
навербава́наму |
навербава́ным |
| В. |
навербава́ны (неадуш.) навербава́нага (адуш.) |
навербава́ную |
навербава́нае |
навербава́ныя (неадуш.) навербава́ных (адуш.) |
| Т. |
навербава́ным |
навербава́най навербава́наю |
навербава́ным |
навербава́нымі |
| М. |
навербава́ным |
навербава́най |
навербава́ным |
навербава́ных |
Кароткая форма: навербава́на.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.