навербава́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. навербава́ны навербава́ная навербава́нае навербава́ныя
Р. навербава́нага навербава́най
навербава́нае
навербава́нага навербава́ных
Д. навербава́наму навербава́най навербава́наму навербава́ным
В. навербава́ны (неадуш.)
навербава́нага (адуш.)
навербава́ную навербава́нае навербава́ныя (неадуш.)
навербава́ных (адуш.)
Т. навербава́ным навербава́най
навербава́наю
навербава́ным навербава́нымі
М. навербава́ным навербава́най навербава́ным навербава́ных

Кароткая форма: навербава́на.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)