навербава́ны
прыметнік, адносны
| навербава́ны | навербава́ная | навербава́нае | навербава́ныя | |
| навербава́нага | навербава́най навербава́нае |
навербава́нага | навербава́ных | |
| навербава́наму | навербава́най | навербава́наму | навербава́ным | |
| навербава́ны ( навербава́нага ( |
навербава́ную | навербава́нае | навербава́ныя ( навербава́ных ( |
|
| навербава́ным | навербава́най навербава́наю |
навербава́ным | навербава́нымі | |
| навербава́ным | навербава́най | навербава́ным | навербава́ных | |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)