траўмапу́нкт
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
траўмапу́нкт |
траўмапу́нкты |
Р. |
траўмапу́нкта |
траўмапу́нктаў |
Д. |
траўмапу́нкту |
траўмапу́нктам |
В. |
траўмапу́нкт |
траўмапу́нкты |
Т. |
траўмапу́нктам |
траўмапу́нктамі |
М. |
траўмапу́нкце |
траўмапу́нктах |
Крыніцы:
piskunou2012.
траўматалагі́чна-артапеды́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
траўматалагі́чна-артапеды́чны |
траўматалагі́чна-артапеды́чная |
траўматалагі́чна-артапеды́чнае |
траўматалагі́чна-артапеды́чныя |
Р. |
траўматалагі́чна-артапеды́чнага |
траўматалагі́чна-артапеды́чнай траўматалагі́чна-артапеды́чнае |
траўматалагі́чна-артапеды́чнага |
траўматалагі́чна-артапеды́чных |
Д. |
траўматалагі́чна-артапеды́чнаму |
траўматалагі́чна-артапеды́чнай |
траўматалагі́чна-артапеды́чнаму |
траўматалагі́чна-артапеды́чным |
В. |
траўматалагі́чна-артапеды́чны (неадуш.) траўматалагі́чна-артапеды́чнага (адуш.) |
траўматалагі́чна-артапеды́чную |
траўматалагі́чна-артапеды́чнае |
траўматалагі́чна-артапеды́чныя (неадуш.) траўматалагі́чна-артапеды́чных (адуш.) |
Т. |
траўматалагі́чна-артапеды́чным |
траўматалагі́чна-артапеды́чнай траўматалагі́чна-артапеды́чнаю |
траўматалагі́чна-артапеды́чным |
траўматалагі́чна-артапеды́чнымі |
М. |
траўматалагі́чна-артапеды́чным |
траўматалагі́чна-артапеды́чнай |
траўматалагі́чна-артапеды́чным |
траўматалагі́чна-артапеды́чных |
Крыніцы:
piskunou2012.
траўматалагі́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
траўматалагі́чны |
траўматалагі́чная |
траўматалагі́чнае |
траўматалагі́чныя |
Р. |
траўматалагі́чнага |
траўматалагі́чнай траўматалагі́чнае |
траўматалагі́чнага |
траўматалагі́чных |
Д. |
траўматалагі́чнаму |
траўматалагі́чнай |
траўматалагі́чнаму |
траўматалагі́чным |
В. |
траўматалагі́чны (неадуш.) траўматалагі́чнага (адуш.) |
траўматалагі́чную |
траўматалагі́чнае |
траўматалагі́чныя (неадуш.) траўматалагі́чных (адуш.) |
Т. |
траўматалагі́чным |
траўматалагі́чнай траўматалагі́чнаю |
траўматалагі́чным |
траўматалагі́чнымі |
М. |
траўматалагі́чным |
траўматалагі́чнай |
траўматалагі́чным |
траўматалагі́чных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
траўматало́гія
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
траўматало́гія |
Р. |
траўматало́гіі |
Д. |
траўматало́гіі |
В. |
траўматало́гію |
Т. |
траўматало́гіяй траўматало́гіяю |
М. |
траўматало́гіі |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
траўмато́лаг
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
траўмато́лаг |
траўмато́лагі |
Р. |
траўмато́лага |
траўмато́лагаў |
Д. |
траўмато́лагу |
траўмато́лагам |
В. |
траўмато́лага |
траўмато́лагаў |
Т. |
траўмато́лагам |
траўмато́лагамі |
М. |
траўмато́лагу |
траўмато́лагах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
траўмато́лага-артапеды́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
траўмато́лага-артапеды́чны |
траўмато́лага-артапеды́чная |
траўмато́лага-артапеды́чнае |
траўмато́лага-артапеды́чныя |
Р. |
траўмато́лага-артапеды́чнага |
траўмато́лага-артапеды́чнай траўмато́лага-артапеды́чнае |
траўмато́лага-артапеды́чнага |
траўмато́лага-артапеды́чных |
Д. |
траўмато́лага-артапеды́чнаму |
траўмато́лага-артапеды́чнай |
траўмато́лага-артапеды́чнаму |
траўмато́лага-артапеды́чным |
В. |
траўмато́лага-артапеды́чны (неадуш.) траўмато́лага-артапеды́чнага (адуш.) |
траўмато́лага-артапеды́чную |
траўмато́лага-артапеды́чнае |
траўмато́лага-артапеды́чныя (неадуш.) траўмато́лага-артапеды́чных (адуш.) |
Т. |
траўмато́лага-артапеды́чным |
траўмато́лага-артапеды́чнай траўмато́лага-артапеды́чнаю |
траўмато́лага-артапеды́чным |
траўмато́лага-артапеды́чнымі |
М. |
траўмато́лага-артапеды́чным |
траўмато́лага-артапеды́чнай |
траўмато́лага-артапеды́чным |
траўмато́лага-артапеды́чных |
Крыніцы:
piskunou2012.
траўматрапі́зм
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
траўматрапі́зм |
траўматрапі́змы |
Р. |
траўматрапі́зму |
траўматрапі́змаў |
Д. |
траўматрапі́зму |
траўматрапі́змам |
В. |
траўматрапі́зм |
траўматрапі́змы |
Т. |
траўматрапі́змам |
траўматрапі́змамі |
М. |
траўматрапі́зме |
траўматрапі́змах |
Крыніцы:
piskunou2012.
траўматыза́цыя
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
траўматыза́цыя |
Р. |
траўматыза́цыі |
Д. |
траўматыза́цыі |
В. |
траўматыза́цыю |
Т. |
траўматыза́цыяй траўматыза́цыяю |
М. |
траўматыза́цыі |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
траўматы́зм
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
траўматы́зм |
Р. |
траўматы́зму |
Д. |
траўматы́зму |
В. |
траўматы́зм |
Т. |
траўматы́змам |
М. |
траўматы́зме |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
траўма́тык
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
траўма́тык |
траўма́тыкі |
Р. |
траўма́тыка |
траўма́тыкаў |
Д. |
траўма́тыку |
траўма́тыкам |
В. |
траўма́тыка |
траўма́тыкаў |
Т. |
траўма́тыкам |
траўма́тыкамі |
М. |
траўма́тыку |
траўма́тыках |
Крыніцы:
piskunou2012.