насуро́чаны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
насуро́чаны |
насуро́чаная |
насуро́чанае |
насуро́чаныя |
Р. |
насуро́чанага |
насуро́чанай насуро́чанае |
насуро́чанага |
насуро́чаных |
Д. |
насуро́чанаму |
насуро́чанай |
насуро́чанаму |
насуро́чаным |
В. |
насуро́чаны (неадуш.) насуро́чанага (адуш.) |
насуро́чаную |
насуро́чанае |
насуро́чаныя (неадуш.) насуро́чаных (адуш.) |
Т. |
насуро́чаным |
насуро́чанай насуро́чанаю |
насуро́чаным |
насуро́чанымі |
М. |
насуро́чаным |
насуро́чанай |
насуро́чаным |
насуро́чаных |
Крыніцы:
piskunou2012.
насуро́чыць
‘прынесці няшчасце, пашкодзіць каму-небудзь, чаму-небудзь (насурочыць каго-небудзь, што-небудзь і без прамога дапаўнення)’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
насуро́чу |
насуро́чым |
2-я ас. |
насуро́чыш |
насуро́чыце |
3-я ас. |
насуро́чыць |
насуро́чаць |
Прошлы час |
м. |
насуро́чыў |
насуро́чылі |
ж. |
насуро́чыла |
н. |
насуро́чыла |
Загадны лад |
2-я ас. |
насуро́ч |
насуро́чце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
насуро́чыўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
насу́сліваць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
насу́сліваю |
насу́сліваем |
2-я ас. |
насу́сліваеш |
насу́сліваеце |
3-я ас. |
насу́слівае |
насу́сліваюць |
Прошлы час |
м. |
насу́сліваў |
насу́слівалі |
ж. |
насу́слівала |
н. |
насу́слівала |
Загадны лад |
2-я ас. |
насу́слівай |
насу́слівайце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
насу́сліваючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
насу́сліць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
насу́слю |
насу́слім |
2-я ас. |
насу́сліш |
насу́сліце |
3-я ас. |
насу́сліць |
насу́сляць |
Прошлы час |
м. |
насу́сліў |
насу́слілі |
ж. |
насу́сліла |
н. |
насу́сліла |
Загадны лад |
2-я ас. |
насу́слі |
насу́сліце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
насу́сліўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
насу́страч
прыназоўнік
Крыніцы:
krapivabr2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
насу́страч
прыслоўе
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
насу́страч |
- |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
насу́ха
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
насу́ха |
насу́хі |
Р. |
насу́хі |
насу́х |
Д. |
насу́се |
насу́хам |
В. |
насу́ху |
насу́х |
Т. |
насу́хай насу́хаю |
насу́хамі |
М. |
насу́се |
насу́хах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
на́суха
прыслоўе
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
на́суха |
- |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.