насуро́чыць
‘прынесці няшчасце, пашкодзіць каму-небудзь, чаму-небудзь (насурочыць каго-небудзь, што-небудзь і без прамога дапаўнення)’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| насуро́чу | насуро́чым | |
| насуро́чыш | насуро́чыце | |
| насуро́чыць | насуро́чаць | |
| Прошлы час | ||
| насуро́чыў | насуро́чылі | |
| насуро́чыла | ||
| насуро́чыла | ||
| Загадны лад | ||
| насуро́ч | насуро́чце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| насуро́чыўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)