алюстрава́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
алюстрава́ны |
алюстрава́ная |
алюстрава́нае |
алюстрава́ныя |
Р. |
алюстрава́нага |
алюстрава́най алюстрава́нае |
алюстрава́нага |
алюстрава́ных |
Д. |
алюстрава́наму |
алюстрава́най |
алюстрава́наму |
алюстрава́ным |
В. |
алюстрава́ны (неадуш.) алюстрава́нага (адуш.) |
алюстрава́ную |
алюстрава́нае |
алюстрава́ныя (неадуш.) алюстрава́ных (адуш.) |
Т. |
алюстрава́ным |
алюстрава́най алюстрава́наю |
алюстрава́ным |
алюстрава́нымі |
М. |
алюстрава́ным |
алюстрава́най |
алюстрава́ным |
алюстрава́ных |
Крыніцы:
piskunou2012.
Алю́ты
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
Н. |
Алю́ты |
Р. |
Алю́т Алю́таў |
Д. |
Алю́там |
В. |
Алю́ты |
Т. |
Алю́тамі |
М. |
Алю́тах |
алюце́ць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
алюце́ю |
алюце́ем |
2-я ас. |
алюце́еш |
алюце́еце |
3-я ас. |
алюце́е |
алюце́юць |
Прошлы час |
м. |
алюце́ў |
алюце́лі |
ж. |
алюце́ла |
н. |
алюце́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
алюце́й |
алюце́йце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
алюце́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
алякну́цца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
алякну́ся |
алякнё́мся |
2-я ас. |
алякне́шся |
алякняце́ся |
3-я ас. |
алякне́цца |
алякну́цца |
Прошлы час |
м. |
алякну́ўся |
алякну́ліся |
ж. |
алякну́лася |
н. |
алякну́лася |
Загадны лад |
2-я ас. |
алякні́ся |
алякні́цеся |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
алякну́ўшыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
алякну́ць
‘вымавіць адпаведныя гукі’
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
алякну́ |
алякнё́м |
2-я ас. |
алякне́ш |
алякняце́ |
3-я ас. |
алякне́ |
алякну́ць |
Прошлы час |
м. |
алякну́ў |
алякну́лі |
ж. |
алякну́ла |
н. |
алякну́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
алякні́ |
алякні́це |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
алякну́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Алякса́ндр
назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
Алякса́ндр |
Алякса́ндры |
Р. |
Алякса́ндра |
Алякса́ндраў |
Д. |
Алякса́ндру |
Алякса́ндрам |
В. |
Алякса́ндра |
Алякса́ндраў |
Т. |
Алякса́ндрам |
Алякса́ндрамі |
М. |
Алякса́ндру |
Алякса́ндрах |
Алякса́ндрава
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
Алякса́ндрава |
Р. |
Алякса́ндрава |
Д. |
Алякса́ндраву |
В. |
Алякса́ндрава |
Т. |
Алякса́ндравам |
М. |
Алякса́ндраве |
Алякса́ндравічы
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
Н. |
Алякса́ндравічы |
Р. |
Алякса́ндравіч Алякса́ндравічаў |
Д. |
Алякса́ндравічам |
В. |
Алякса́ндравічы |
Т. |
Алякса́ндравічамі |
М. |
Алякса́ндравічах |
Алякса́ндраўка
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
Алякса́ндраўка |
Р. |
Алякса́ндраўкі |
Д. |
Алякса́ндраўцы |
В. |
Алякса́ндраўку |
Т. |
Алякса́ндраўкай Алякса́ндраўкаю |
М. |
Алякса́ндраўцы |