Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвгдежзійклмнопрстуўфхцчшэюя-
авезілмнопрстуцшыэя

аксала́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. аксала́т
Р. аксала́ту
Д. аксала́ту
В. аксала́т
Т. аксала́там
М. аксала́це

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

аксала́тны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. аксала́тны аксала́тная аксала́тнае аксала́тныя
Р. аксала́тнага аксала́тнай
аксала́тнае		 аксала́тнага аксала́тных
Д. аксала́тнаму аксала́тнай аксала́тнаму аксала́тным
В. аксала́тны (неадуш.)
аксала́тнага (адуш.)		 аксала́тную аксала́тнае аксала́тныя (неадуш.)
аксала́тных (адуш.)
Т. аксала́тным аксала́тнай
аксала́тнаю		 аксала́тным аксала́тнымі
М. аксала́тным аксала́тнай аксала́тным аксала́тных

Крыніцы: piskunou2012.

аксалі́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. аксалі́н
Р. аксалі́ну
Д. аксалі́ну
В. аксалі́н
Т. аксалі́нам
М. аксалі́не

Крыніцы: piskunou2012.

аксалі́навы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. аксалі́навы аксалі́навая аксалі́навае аксалі́навыя
Р. аксалі́навага аксалі́навай
аксалі́навае		 аксалі́навага аксалі́навых
Д. аксалі́наваму аксалі́навай аксалі́наваму аксалі́навым
В. аксалі́навы (неадуш.)
аксалі́навага (адуш.)		 аксалі́навую аксалі́навае аксалі́навыя (неадуш.)
аксалі́навых (адуш.)
Т. аксалі́навым аксалі́навай
аксалі́наваю		 аксалі́навым аксалі́навымі
М. аксалі́навым аксалі́навай аксалі́навым аксалі́навых

Крыніцы: piskunou2012.

аксало́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. аксало́н
Р. аксало́ну
Д. аксало́ну
В. аксало́н
Т. аксало́нам
М. аксало́не

Крыніцы: piskunou2012.

аксамі́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. аксамі́т
Р. аксамі́ту
Д. аксамі́ту
В. аксамі́т
Т. аксамі́там
М. аксамі́це

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

аксамі́тава

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
аксамі́тава - -

аксамі́тавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. аксамі́тавы аксамі́тавая аксамі́тавае аксамі́тавыя
Р. аксамі́тавага аксамі́тавай
аксамі́тавае		 аксамі́тавага аксамі́тавых
Д. аксамі́таваму аксамі́тавай аксамі́таваму аксамі́тавым
В. аксамі́тавы (неадуш.)
аксамі́тавага (адуш.)		 аксамі́тавую аксамі́тавае аксамі́тавыя (неадуш.)
аксамі́тавых (адуш.)
Т. аксамі́тавым аксамі́тавай
аксамі́таваю		 аксамі́тавым аксамі́тавымі
М. аксамі́тавым аксамі́тавай аксамі́тавым аксамі́тавых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

аксамі́тка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. аксамі́тка аксамі́ткі
Р. аксамі́ткі аксамі́так
Д. аксамі́тцы аксамі́ткам
В. аксамі́тку аксамі́ткі
Т. аксамі́ткай
аксамі́ткаю		 аксамі́ткамі
М. аксамі́тцы аксамі́тках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

аксамі́тна

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
аксамі́тна - -