Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
авеёікмноухыьэюя

цецеруко́ў

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. цецеруко́ў цецеруко́ва цецеруко́ва цецеруко́вы
Р. цецеруко́вага цецеруко́вай
цецеруко́вае		 цецеруко́вага цецеруко́вых
Д. цецеруко́ваму цецеруко́вай цецеруко́ваму цецеруко́вым
В. цецеруко́ў (неадуш.)
цецеруко́вага (адуш.)		 цецеруко́ву цецеруко́ва цецеруко́вы (неадуш.)
цецеруко́вых (адуш.)
Т. цецеруко́вым цецеруко́вай
цецеруко́ваю		 цецеруко́вым цецеруко́вымі
М. цецеруко́вым цецеруко́вай цецеруко́вым цецеруко́вых

Іншыя варыянты: цецеруко́вы.

Крыніцы: prym2009, tsbm1984.

цеціва́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. цеціва́ цяці́вы
цецівы́
Р. цецівы́ цяці́ў
Д. цеціве́ цяці́вам
В. цеціву́ цяці́вы
цецівы́
Т. цеціво́й
цеціво́ю		 цяці́вамі
М. цеціве́ цяці́вах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Цецяро́ўка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Цецяро́ўка
Р. Цецяро́ўкі
Д. Цецяро́ўцы
В. Цецяро́ўку
Т. Цецяро́ўкай
Цецяро́ўкаю
М. Цецяро́ўцы

цецяру́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. цецяру́к цецерукі́
Р. цецерука́ цецеруко́ў
Д. цецеруку́ цецерука́м
В. цецерука́ цецеруко́ў
Т. цецеруко́м цецерука́мі
М. цецеруку́ цецерука́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

це́ча

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. це́ча
Р. це́чы
Д. це́чы
В. це́чу
Т. це́чай
це́чаю
М. це́чы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

це́чка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. це́чка
Р. це́чкі
Д. це́чцы
В. це́чку
Т. це́чкай
це́чкаю
М. це́чцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Це́шам’е

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Це́шам’е
Р. Це́шам’я
Д. Це́шам’ю
В. Це́шам’е
Т. Це́шам’ем
М. Це́шам’і

це́шанне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. це́шанне
Р. це́шання
Д. це́шанню
В. це́шанне
Т. це́шаннем
М. це́шанні

Крыніцы: piskunou2012.

Це́шаўле

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Це́шаўле
Р. Це́шаўля
Д. Це́шаўлю
В. Це́шаўле
Т. Це́шаўлем
М. Це́шаўлі

цешаўля́нскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. цешаўля́нскі цешаўля́нская цешаўля́нскае цешаўля́нскія
Р. цешаўля́нскага цешаўля́нскай
цешаўля́нскае		 цешаўля́нскага цешаўля́нскіх
Д. цешаўля́нскаму цешаўля́нскай цешаўля́нскаму цешаўля́нскім
В. цешаўля́нскі (неадуш.)
цешаўля́нскага (адуш.)		 цешаўля́нскую цешаўля́нскае цешаўля́нскія (неадуш.)
цешаўля́нскіх (адуш.)
Т. цешаўля́нскім цешаўля́нскай
цешаўля́нскаю		 цешаўля́нскім цешаўля́нскімі
М. цешаўля́нскім цешаўля́нскай цешаўля́нскім цешаўля́нскіх

Крыніцы: piskunou2012.