узго́днены
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
узго́днены |
узго́дненая |
узго́дненае |
узго́дненыя |
Р. |
узго́дненага |
узго́дненай узго́дненае |
узго́дненага |
узго́дненых |
Д. |
узго́дненаму |
узго́дненай |
узго́дненаму |
узго́дненым |
В. |
узго́днены (неадуш.) узго́дненага (адуш.) |
узго́дненую |
узго́дненае |
узго́дненыя (неадуш.) узго́дненых (адуш.) |
Т. |
узго́дненым |
узго́дненай узго́дненаю |
узго́дненым |
узго́дненымі |
М. |
узго́дненым |
узго́дненай |
узго́дненым |
узго́дненых |
Кароткая форма: узго́днена.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
узго́дніць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
узгадню́ |
узго́днім |
2-я ас. |
узго́дніш |
узго́дніце |
3-я ас. |
узго́дніць |
узго́дняць |
Прошлы час |
м. |
узго́дніў |
узго́днілі |
ж. |
узго́дніла |
н. |
узго́дніла |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
узго́дніўшы |
Іншыя варыянты:
узгадні́ць.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
sbm2012.
узго́ены
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
узго́ены |
узго́еная |
узго́енае |
узго́еныя |
Р. |
узго́енага |
узго́енай узго́енае |
узго́енага |
узго́еных |
Д. |
узго́енаму |
узго́енай |
узго́енаму |
узго́еным |
В. |
узго́ены (неадуш.) узго́енага (адуш.) |
узго́еную |
узго́енае |
узго́еныя (неадуш.) узго́еных (адуш.) |
Т. |
узго́еным |
узго́енай узго́енаю |
узго́еным |
узго́енымі |
М. |
узго́еным |
узго́енай |
узго́еным |
узго́еных |
Крыніцы:
piskunou2012.
Узго́і
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
Н. |
Узго́і |
Р. |
Узго́яў |
Д. |
Узго́ям |
В. |
Узго́і |
Т. |
Узго́ямі |
М. |
Узго́ях |
узго́р
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
узго́р |
узго́ры |
Р. |
узго́ра |
узго́раў |
Д. |
узго́ру |
узго́рам |
В. |
узго́р |
узго́ры |
Т. |
узго́рам |
узго́рамі |
М. |
узго́ры |
узго́рах |
Крыніцы:
piskunou2012.
узго́рак
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
узго́рак |
узго́ркі |
Р. |
узго́рка |
узго́ркаў |
Д. |
узго́рку |
узго́ркам |
В. |
узго́рак |
узго́ркі |
Т. |
узго́ркам |
узго́ркамі |
М. |
узго́рку |
узго́рках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
узго́рачак
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
узго́рачак |
узго́рачкі |
Р. |
узго́рачка |
узго́рачкаў |
Д. |
узго́рачку |
узго́рачкам |
В. |
узго́рачак |
узго́рачкі |
Т. |
узго́рачкам |
узго́рачкамі |
М. |
узго́рачку |
узго́рачках |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
узго́рбіцца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
- |
- |
2-я ас. |
- |
- |
3-я ас. |
узго́рбіцца |
узго́рбяцца |
Прошлы час |
м. |
узго́рбіўся |
узго́рбіліся |
ж. |
узго́рбілася |
н. |
узго́рбілася |
Крыніцы:
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
узго́рбіць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
узго́рблю |
узго́рбім |
2-я ас. |
узго́рбіш |
узго́рбіце |
3-я ас. |
узго́рбіць |
узго́рбяць |
Прошлы час |
м. |
узго́рбіў |
узго́рбілі |
ж. |
узго́рбіла |
н. |
узго́рбіла |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
узго́рбіўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.