Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні

узго́днены

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. узго́днены узго́дненая узго́дненае узго́дненыя
Р. узго́дненага узго́дненай
узго́дненае
узго́дненага узго́дненых
Д. узго́дненаму узго́дненай узго́дненаму узго́дненым
В. узго́днены (неадуш.)
узго́дненага (адуш.)
узго́дненую узго́дненае узго́дненыя (неадуш.)
узго́дненых (адуш.)
Т. узго́дненым узго́дненай
узго́дненаю
узго́дненым узго́дненымі
М. узго́дненым узго́дненай узго́дненым узго́дненых

Кароткая форма: узго́днена.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

узго́дніць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. узгадню́ узго́днім
2-я ас. узго́дніш узго́дніце
3-я ас. узго́дніць узго́дняць
Прошлы час
м. узго́дніў узго́днілі
ж. узго́дніла
н. узго́дніла
Дзеепрыслоўе
прош. час узго́дніўшы

Іншыя варыянты: узгадні́ць.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012.

узго́ены

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. узго́ены узго́еная узго́енае узго́еныя
Р. узго́енага узго́енай
узго́енае
узго́енага узго́еных
Д. узго́енаму узго́енай узго́енаму узго́еным
В. узго́ены (неадуш.)
узго́енага (адуш.)
узго́еную узго́енае узго́еныя (неадуш.)
узго́еных (адуш.)
Т. узго́еным узго́енай
узго́енаю
узго́еным узго́енымі
М. узго́еным узго́енай узго́еным узго́еных

Крыніцы: piskunou2012.

узго́ены

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. узго́ены узго́еная узго́енае узго́еныя
Р. узго́енага узго́енай
узго́енае
узго́енага узго́еных
Д. узго́енаму узго́енай узго́енаму узго́еным
В. узго́ены (неадуш.)
узго́енага (адуш.)
узго́еную узго́енае узго́еныя (неадуш.)
узго́еных (адуш.)
Т. узго́еным узго́енай
узго́енаю
узго́еным узго́енымі
М. узго́еным узго́енай узго́еным узго́еных

Крыніцы: piskunou2012.

Узго́і

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Узго́і
Р. Узго́яў
Д. Узго́ям
В. Узго́і
Т. Узго́ямі
М. Узго́ях

узго́р

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. узго́р узго́ры
Р. узго́ра узго́раў
Д. узго́ру узго́рам
В. узго́р узго́ры
Т. узго́рам узго́рамі
М. узго́ры узго́рах

Крыніцы: piskunou2012.

узго́рак

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. узго́рак узго́ркі
Р. узго́рка узго́ркаў
Д. узго́рку узго́ркам
В. узго́рак узго́ркі
Т. узго́ркам узго́ркамі
М. узго́рку узго́рках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

узго́рачак

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. узго́рачак узго́рачкі
Р. узго́рачка узго́рачкаў
Д. узго́рачку узго́рачкам
В. узго́рачак узго́рачкі
Т. узго́рачкам узго́рачкамі
М. узго́рачку узго́рачках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

узго́рбіцца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. узго́рбіцца узго́рбяцца
Прошлы час
м. узго́рбіўся узго́рбіліся
ж. узго́рбілася
н. узго́рбілася

Крыніцы: piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

узго́рбіць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. узго́рблю узго́рбім
2-я ас. узго́рбіш узго́рбіце
3-я ас. узго́рбіць узго́рбяць
Прошлы час
м. узго́рбіў узго́рбілі
ж. узго́рбіла
н. узго́рбіла
Дзеепрыслоўе
прош. час узго́рбіўшы

Крыніцы: dzsl2007, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.