Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
авеёіклмнопрстуфхцчшыьэюя
авлорухыэ

стэно́зны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. стэно́зны стэно́зная стэно́знае стэно́зныя
Р. стэно́знага стэно́знай
стэно́знае		 стэно́знага стэно́зных
Д. стэно́знаму стэно́знай стэно́знаму стэно́зным
В. стэно́зны (неадуш.)
стэно́знага (адуш.)		 стэно́зную стэно́знае стэно́зныя (неадуш.)
стэно́зных (адуш.)
Т. стэно́зным стэно́знай
стэно́знаю		 стэно́зным стэно́знымі
М. стэно́зным стэно́знай стэно́зным стэно́зных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

стэно́п

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. стэно́п стэно́пы
Р. стэно́па стэно́паў
Д. стэно́пу стэно́пам
В. стэно́п стэно́пы
Т. стэно́пам стэно́памі
М. стэно́пе стэно́пах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

стэ́нтар

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. стэ́нтар стэ́нтары
Р. стэ́нтара стэ́нтараў
Д. стэ́нтару стэ́нтарам
В. стэ́нтара стэ́нтараў
Т. стэ́нтарам стэ́нтарамі
М. стэ́нтары стэ́нтарах

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

стэ́ньга

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. стэ́ньга стэ́ньгі
Р. стэ́ньгі стэ́ньгаў
Д. стэ́ньзе стэ́ньгам
В. стэ́ньгу стэ́ньгі
Т. стэ́ньгай
стэ́ньгаю		 стэ́ньгамі
М. стэ́ньзе стэ́ньгах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

стэ́ньгавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. стэ́ньгавы стэ́ньгавая стэ́ньгавае стэ́ньгавыя
Р. стэ́ньгавага стэ́ньгавай
стэ́ньгавае		 стэ́ньгавага стэ́ньгавых
Д. стэ́ньгаваму стэ́ньгавай стэ́ньгаваму стэ́ньгавым
В. стэ́ньгавы (неадуш.)
стэ́ньгавага (адуш.)		 стэ́ньгавую стэ́ньгавае стэ́ньгавыя (неадуш.)
стэ́ньгавых (адуш.)
Т. стэ́ньгавым стэ́ньгавай
стэ́ньгаваю		 стэ́ньгавым стэ́ньгавымі
М. стэ́ньгавым стэ́ньгавай стэ́ньгавым стэ́ньгавых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

стэ́п

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. стэ́п стэ́пы
Р. стэ́пу стэ́паў
Д. стэ́пу стэ́пам
В. стэ́п стэ́пы
Т. стэ́пам стэ́памі
М. стэ́пе стэ́пах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Стэ́п

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Стэ́п
Р. Стэ́па
Д. Стэ́пу
В. Стэ́п
Т. Стэ́пам
М. Стэ́пе

стэпаві́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. стэпаві́к стэпавікі́
Р. стэпавіка́ стэпавіко́ў
Д. стэпавіку́ стэпавіка́м
В. стэпавіка́ стэпавіко́ў
Т. стэпавіко́м стэпавіка́мі
М. стэпавіку́ стэпавіка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

стэпаві́чка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. стэпаві́чка стэпаві́чкі
Р. стэпаві́чкі стэпаві́чак
Д. стэпаві́чцы стэпаві́чкам
В. стэпаві́чку стэпаві́чак
Т. стэпаві́чкай
стэпаві́чкаю		 стэпаві́чкамі
М. стэпаві́чцы стэпаві́чках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

стэ́павы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. стэ́павы стэ́павая стэ́павае стэ́павыя
Р. стэ́павага стэ́павай
стэ́павае		 стэ́павага стэ́павых
Д. стэ́паваму стэ́павай стэ́паваму стэ́павым
В. стэ́павы (неадуш.)
стэ́павага (адуш.)		 стэ́павую стэ́павае стэ́павыя (неадуш.)
стэ́павых (адуш.)
Т. стэ́павым стэ́павай
стэ́паваю		 стэ́павым стэ́павымі
М. стэ́павым стэ́павай стэ́павым стэ́павых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.