стэпаві́чка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. стэпаві́чка стэпаві́чкі
Р. стэпаві́чкі стэпаві́чак
Д. стэпаві́чцы стэпаві́чкам
В. стэпаві́чку стэпаві́чак
Т. стэпаві́чкай
стэпаві́чкаю		 стэпаві́чкамі
М. стэпаві́чцы стэпаві́чках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)