стэпаві́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. стэпаві́к стэпавікі́
Р. стэпавіка́ стэпавіко́ў
Д. стэпавіку́ стэпавіка́м
В. стэпавіка́ стэпавіко́ў
Т. стэпавіко́м стэпавіка́мі
М. стэпавіку́ стэпавіка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)