атама́нка
‘канапа’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
атама́нка |
атама́нкі |
Р. |
атама́нкі |
атама́нак |
Д. |
атама́нцы |
атама́нкам |
В. |
атама́нку |
атама́нкі |
Т. |
атама́нкай атама́нкаю |
атама́нкамі |
М. |
атама́нцы |
атама́нках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
атама́нскі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
атама́нскі |
атама́нская |
атама́нскае |
атама́нскія |
Р. |
атама́нскага |
атама́нскай атама́нскае |
атама́нскага |
атама́нскіх |
Д. |
атама́нскаму |
атама́нскай |
атама́нскаму |
атама́нскім |
В. |
атама́нскі (неадуш.) атама́нскага (адуш.) |
атама́нскую |
атама́нскае |
атама́нскія (неадуш.) атама́нскіх (адуш.) |
Т. |
атама́нскім |
атама́нскай атама́нскаю |
атама́нскім |
атама́нскімі |
М. |
атама́нскім |
атама́нскай |
атама́нскім |
атама́нскіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
атама́нства
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
атама́нства |
Р. |
атама́нства |
Д. |
атама́нству |
В. |
атама́нства |
Т. |
атама́нствам |
М. |
атама́нстве |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
атама́рна
прыслоўе, утворана ад прыметніка
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
атама́рна |
- |
- |
атама́рнасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
атама́рнасць |
Р. |
атама́рнасці |
Д. |
атама́рнасці |
В. |
атама́рнасць |
Т. |
атама́рнасцю |
М. |
атама́рнасці |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
tsblm1996.
атама́рны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
атама́рны |
атама́рная |
атама́рнае |
атама́рныя |
Р. |
атама́рнага |
атама́рнай атама́рнае |
атама́рнага |
атама́рных |
Д. |
атама́рнаму |
атама́рнай |
атама́рнаму |
атама́рным |
В. |
атама́рны (неадуш.) атама́рнага (адуш.) |
атама́рную |
атама́рнае |
атама́рныя (неадуш.) атама́рных (адуш.) |
Т. |
атама́рным |
атама́рнай атама́рнаю |
атама́рным |
атама́рнымі |
М. |
атама́рным |
атама́рнай |
атама́рным |
атама́рных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996.
атамахо́д
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
атамахо́д |
атамахо́ды |
Р. |
атамахо́да |
атамахо́даў |
Д. |
атамахо́ду |
атамахо́дам |
В. |
атамахо́д |
атамахо́ды |
Т. |
атамахо́дам |
атамахо́дамі |
М. |
атамахо́дзе |
атамахо́дах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
атаме́тр
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
атаме́тр |
атаме́тры |
Р. |
атаме́тра |
атаме́траў |
Д. |
атаме́тру |
атаме́трам |
В. |
атаме́тр |
атаме́тры |
Т. |
атаме́трам |
атаме́трамі |
М. |
атаме́тры |
атаме́трах |
Крыніцы:
piskunou2012.
атаміза́тар
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
атаміза́тар |
атаміза́тары |
Р. |
атаміза́тара |
атаміза́тараў |
Д. |
атаміза́тару |
атаміза́тарам |
В. |
атаміза́тар |
атаміза́тары |
Т. |
атаміза́тарам |
атаміза́тарамі |
М. |
атаміза́тары |
атаміза́тарах |
Крыніцы:
piskunou2012.