Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
аеёілнорстуфхцчшыэюя’
ажоуыэ

прыга́ніць

‘прыгнаць каго-небудзь (прыганіць скаціну); прыладзіць што-небудзь (прыганіць касу)’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прыга́ню прыга́нім
2-я ас. прыга́ніш прыга́ніце
3-я ас. прыга́ніць прыга́няць
Прошлы час
м. прыга́ніў прыга́нілі
ж. прыга́ніла
н. прыга́ніла
Загадны лад
2-я ас. прыга́нь прыга́ньце
Дзеепрыслоўе
прош. час прыга́ніўшы

Крыніцы: piskunou2012.

прыга́нка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. прыга́нка прыга́нкі
Р. прыга́нкі прыга́нак
Д. прыга́нцы прыга́нкам
В. прыга́нку прыга́нкі
Т. прыга́нкай
прыга́нкаю		 прыга́нкамі
М. прыга́нцы прыга́нках

Крыніцы: piskunou2012.

прыганя́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. прыганя́нне
Р. прыганя́ння
Д. прыганя́нню
В. прыганя́нне
Т. прыганя́ннем
М. прыганя́нні

Крыніцы: piskunou2012.

прыганя́ты

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз. мн.
м. -
Н. прыганя́ты прыганя́тыя
Р. прыганя́тага прыганя́тых
Д. прыганя́таму прыганя́тым
В. прыганя́тага прыганя́тых
Т. прыганя́тым прыганя́тымі
М. прыганя́тым прыганя́тых

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

прыганя́цца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. прыганя́ецца прыганя́юцца
Прошлы час
м. прыганя́ўся прыганя́ліся
ж. прыганя́лася
н. прыганя́лася

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

прыганя́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. прыганя́ю прыганя́ем
2-я ас. прыганя́еш прыганя́еце
3-я ас. прыганя́е прыганя́юць
Прошлы час
м. прыганя́ў прыганя́лі
ж. прыганя́ла
н. прыганя́ла
Загадны лад
2-я ас. прыганя́й прыганя́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час прыганя́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

прыга́р

‘пах дыму’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. прыга́р
Р. прыга́ру
Д. прыга́ру
В. прыга́р
Т. прыга́рам
М. прыга́ры

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

прыга́р

‘тое, што прыгарэла’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. прыга́р прыга́ры
Р. прыга́ра прыга́раў
Д. прыга́ру прыга́рам
В. прыга́р прыга́ры
Т. прыга́рам прыга́рамі
М. прыга́ры прыга́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

пры́гарад

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пры́гарад пры́гарады
Р. пры́гарада пры́гарадаў
Д. пры́гараду пры́гарадам
В. пры́гарад пры́гарады
Т. пры́гарадам пры́гарадамі
М. пры́гарадзе пры́гарадах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

прыгараджа́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. прыгараджа́ю прыгараджа́ем
2-я ас. прыгараджа́еш прыгараджа́еце
3-я ас. прыгараджа́е прыгараджа́юць
Прошлы час
м. прыгараджа́ў прыгараджа́лі
ж. прыгараджа́ла
н. прыгараджа́ла
Загадны лад
2-я ас. прыгараджа́й прыгараджа́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час прыгараджа́ючы

Крыніцы: piskunou2012.