прыга́р

‘тое, што прыгарэла’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. прыга́р прыга́ры
Р. прыга́ра прыга́раў
Д. прыга́ру прыга́рам
В. прыга́р прыга́ры
Т. прыга́рам прыга́рамі
М. прыга́ры прыга́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)