зняцэ́ніць
‘абясцэніць што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
зняцэ́ню |
зняцэ́нім |
2-я ас. |
зняцэ́ніш |
зняцэ́ніце |
3-я ас. |
зняцэ́ніць |
зняцэ́няць |
Прошлы час |
м. |
зняцэ́ніў |
зняцэ́нілі |
ж. |
зняцэ́ніла |
н. |
зняцэ́ніла |
Загадны лад |
2-я ас. |
зняцэ́нь |
зняцэ́ньце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
зняцэ́ніўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
зняцэ́ньванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
зняцэ́ньванне |
Р. |
зняцэ́ньвання |
Д. |
зняцэ́ньванню |
В. |
зняцэ́ньванне |
Т. |
зняцэ́ньваннем |
М. |
зняцэ́ньванні |
Крыніцы:
piskunou2012.
зняцэ́ньвацца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
- |
- |
2-я ас. |
- |
- |
3-я ас. |
зняцэ́ньваецца |
зняцэ́ньваюцца |
Прошлы час |
м. |
зняцэ́ньваўся |
зняцэ́ньваліся |
ж. |
зняцэ́ньвалася |
н. |
зняцэ́ньвалася |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
зняцэ́ньваючыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
зняцэ́ньваць
‘абясцэньваць што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
зняцэ́ньваю |
зняцэ́ньваем |
2-я ас. |
зняцэ́ньваеш |
зняцэ́ньваеце |
3-я ас. |
зняцэ́ньвае |
зняцэ́ньваюць |
Прошлы час |
м. |
зняцэ́ньваў |
зняцэ́ньвалі |
ж. |
зняцэ́ньвала |
н. |
зняцэ́ньвала |
Загадны лад |
2-я ас. |
зняцэ́ньвай |
зняцэ́ньвайце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
зняцэ́ньваючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
знячу́ленасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
знячу́ленасць |
Р. |
знячу́ленасці |
Д. |
знячу́ленасці |
В. |
знячу́ленасць |
Т. |
знячу́ленасцю |
М. |
знячу́ленасці |
Крыніцы:
piskunou2012.
знячу́лены
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
знячу́лены |
знячу́леная |
знячу́ленае |
знячу́леныя |
Р. |
знячу́ленага |
знячу́ленай знячу́ленае |
знячу́ленага |
знячу́леных |
Д. |
знячу́ленаму |
знячу́ленай |
знячу́ленаму |
знячу́леным |
В. |
знячу́лены (неадуш.) знячу́ленага (адуш.) |
знячу́леную |
знячу́ленае |
знячу́леныя (неадуш.) знячу́леных (адуш.) |
Т. |
знячу́леным |
знячу́ленай знячу́ленаю |
знячу́леным |
знячу́ленымі |
М. |
знячу́леным |
знячу́ленай |
знячу́леным |
знячу́леных |
Крыніцы:
piskunou2012.
знячу́ліцца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
знячу́люся |
знячу́лімся |
2-я ас. |
знячу́лішся |
знячу́ліцеся |
3-я ас. |
знячу́ліцца |
знячу́ляцца |
Прошлы час |
м. |
знячу́ліўся |
знячу́ліліся |
ж. |
знячу́лілася |
н. |
знячу́лілася |
Загадны лад |
2-я ас. |
знячу́лься |
знячу́льцеся |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
знячу́ліўшыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
знячу́ліць
‘пазбавіць каго-небудзь, што-небудзь адчувальнасці’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
знячу́лю |
знячу́лім |
2-я ас. |
знячу́ліш |
знячу́ліце |
3-я ас. |
знячу́ліць |
знячу́ляць |
Прошлы час |
м. |
знячу́ліў |
знячу́лілі |
ж. |
знячу́ліла |
н. |
знячу́ліла |
Загадны лад |
2-я ас. |
знячу́ль |
знячу́льце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
знячу́ліўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
знячу́льванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
знячу́льванне |
Р. |
знячу́львання |
Д. |
знячу́льванню |
В. |
знячу́льванне |
Т. |
знячу́льваннем |
М. |
знячу́льванні |
Крыніцы:
piskunou2012.