Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні

Друцкаўшчы́на

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Друцкаўшчы́на
Р. Друцкаўшчы́ны
Д. Друцкаўшчы́не
В. Друцкаўшчы́ну
Т. Друцкаўшчы́най
Друцкаўшчы́наю
М. Друцкаўшчы́не

дру́цкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дру́цкі дру́цкая дру́цкае дру́цкія
Р. дру́цкага дру́цкай
дру́цкае
дру́цкага дру́цкіх
Д. дру́цкаму дру́цкай дру́цкаму дру́цкім
В. дру́цкі (неадуш.)
дру́цкага (адуш.)
дру́цкую дру́цкае дру́цкія (неадуш.)
дру́цкіх (адуш.)
Т. дру́цкім дру́цкай
дру́цкаю
дру́цкім дру́цкімі
М. дру́цкім дру́цкай дру́цкім дру́цкіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012.

Дру́ць

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. Дру́ць
Р. Дру́ці
Д. Дру́ці
В. Дру́ць
Т. Дру́ццю
М. Дру́ці

Крыніцы: krapivabr2012.

Друча́ны

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Друча́ны
Р. Друча́н
Друча́наў
Д. Друча́нам
В. Друча́ны
Т. Друча́намі
М. Друча́нах

дручо́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дручо́к дручкі́
Р. дручка́ дручко́ў
Д. дручку́ дручка́м
В. дручо́к дручкі́
Т. дручко́м дручка́мі
М. дручку́ дручка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

дру́чыць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. дру́чу дру́чым
2-я ас. дру́чыш дру́чыце
3-я ас. дру́чыць дру́чаць
Прошлы час
м. дру́чыў дру́чылі
ж. дру́чыла
н. дру́чыла

Крыніцы: piskunou2012.

друшля́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. друшля́к друшлякі́
Р. друшляка́ друшляко́ў
Д. друшляку́ друшляка́м
В. друшля́к друшлякі́
Т. друшляко́м друшляка́мі
М. друшляку́ друшляка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Дру́я

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Дру́я
Р. Дру́і
Д. Дру́і
В. Дру́ю
Т. Дру́яй
Дру́яю
М. Дру́і

Крыніцы: krapivabr2012.

дры́баць

‘драпаць пяром, крэмзаць, пісаць абы-як што-небудзь і без прамога дапаўнення’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. дры́баю дры́баем
2-я ас. дры́баеш дры́баеце
3-я ас. дры́бае дры́баюць
Прошлы час
м. дры́баў дры́балі
ж. дры́бала
н. дры́бала
Загадны лад
2-я ас. дры́бай дры́байце
Дзеепрыслоўе
цяп. час дры́баючы

Крыніцы: piskunou2012.

Дры́бін

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Дры́бін
Р. Дры́біна
Д. Дры́біну
В. Дры́бін
Т. Дры́бінам
М. Дры́біне