угавары́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
угавару́ |
угаво́рым |
2-я ас. |
угаво́рыш |
угаво́рыце |
3-я ас. |
угаво́рыць |
угаво́раць |
Прошлы час |
м. |
угавары́ў |
угавары́лі |
ж. |
угавары́ла |
н. |
угавары́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
угавары́ |
угавары́це |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
угавары́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
угаво́р
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
угаво́р |
угаво́ры |
Р. |
угаво́ру |
угаво́раў |
Д. |
угаво́ру |
угаво́рам |
В. |
угаво́р |
угаво́ры |
Т. |
угаво́рам |
угаво́рамі |
М. |
угаво́ры |
угаво́рах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
угаво́раны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
угаво́раны |
угаво́раная |
угаво́ранае |
угаво́раныя |
Р. |
угаво́ранага |
угаво́ранай угаво́ранае |
угаво́ранага |
угаво́раных |
Д. |
угаво́ранаму |
угаво́ранай |
угаво́ранаму |
угаво́раным |
В. |
угаво́раны (неадуш.) угаво́ранага (адуш.) |
угаво́раную |
угаво́ранае |
угаво́раныя (неадуш.) угаво́раных (адуш.) |
Т. |
угаво́раным |
угаво́ранай угаво́ранаю |
угаво́раным |
угаво́ранымі |
М. |
угаво́раным |
угаво́ранай |
угаво́раным |
угаво́раных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
угаво́раны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
угаво́раны |
угаво́раная |
угаво́ранае |
угаво́раныя |
Р. |
угаво́ранага |
угаво́ранай угаво́ранае |
угаво́ранага |
угаво́раных |
Д. |
угаво́ранаму |
угаво́ранай |
угаво́ранаму |
угаво́раным |
В. |
угаво́раны (неадуш.) угаво́ранага (адуш.) |
угаво́раную |
угаво́ранае |
угаво́раныя (неадуш.) угаво́раных (адуш.) |
Т. |
угаво́раным |
угаво́ранай угаво́ранаю |
угаво́раным |
угаво́ранымі |
М. |
угаво́раным |
угаво́ранай |
угаво́раным |
угаво́раных |
Кароткая форма: угаво́рана.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
угаво́рванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
угаво́рванне |
угаво́рванні |
Р. |
угаво́рвання |
угаво́рванняў |
Д. |
угаво́рванню |
угаво́рванням |
В. |
угаво́рванне |
угаво́рванні |
Т. |
угаво́рваннем |
угаво́рваннямі |
М. |
угаво́рванні |
угаво́рваннях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
угаво́рвацца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
угаво́рваюся |
угаво́рваемся |
2-я ас. |
угаво́рваешся |
угаво́рваецеся |
3-я ас. |
угаво́рваецца |
угаво́рваюцца |
Прошлы час |
м. |
угаво́рваўся |
угаво́рваліся |
ж. |
угаво́рвалася |
н. |
угаво́рвалася |
Загадны лад |
2-я ас. |
угаво́рвайся |
угаво́рвайцеся |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
угаво́рваючыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
угаво́рваць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
угаво́рваю |
угаво́рваем |
2-я ас. |
угаво́рваеш |
угаво́рваеце |
3-я ас. |
угаво́рвае |
угаво́рваюць |
Прошлы час |
м. |
угаво́рваў |
угаво́рвалі |
ж. |
угаво́рвала |
н. |
угаво́рвала |
Загадны лад |
2-я ас. |
угаво́рвай |
угаво́рвайце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
угаво́рваючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
угаво́рлівы
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
угаво́рлівы |
угаво́рлівая |
угаво́рлівае |
угаво́рлівыя |
Р. |
угаво́рлівага |
угаво́рлівай угаво́рлівае |
угаво́рлівага |
угаво́рлівых |
Д. |
угаво́рліваму |
угаво́рлівай |
угаво́рліваму |
угаво́рлівым |
В. |
угаво́рлівы (неадуш.) угаво́рлівага (адуш.) |
угаво́рлівую |
угаво́рлівае |
угаво́рлівыя (неадуш.) угаво́рлівых (адуш.) |
Т. |
угаво́рлівым |
угаво́рлівай угаво́рліваю |
угаво́рлівым |
угаво́рлівымі |
М. |
угаво́рлівым |
угаво́рлівай |
угаво́рлівым |
угаво́рлівых |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
угаво́рны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
угаво́рны |
угаво́рная |
угаво́рнае |
угаво́рныя |
Р. |
угаво́рнага |
угаво́рнай угаво́рнае |
угаво́рнага |
угаво́рных |
Д. |
угаво́рнаму |
угаво́рнай |
угаво́рнаму |
угаво́рным |
В. |
угаво́рны (неадуш.) угаво́рнага (адуш.) |
угаво́рную |
угаво́рнае |
угаво́рныя (неадуш.) угаво́рных (адуш.) |
Т. |
угаво́рным |
угаво́рнай угаво́рнаю |
угаво́рным |
угаво́рнымі |
М. |
угаво́рным |
угаво́рнай |
угаво́рным |
угаво́рных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
угаво́ршчык
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
угаво́ршчык |
угаво́ршчыкі |
Р. |
угаво́ршчыка |
угаво́ршчыкаў |
Д. |
угаво́ршчыку |
угаво́ршчыкам |
В. |
угаво́ршчыка |
угаво́ршчыкаў |
Т. |
угаво́ршчыкам |
угаво́ршчыкамі |
М. |
угаво́ршчыку |
угаво́ршчыках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.