Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
аеёілнорстуфхцчшыэюя’
ажоуыэ

правіні́цца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. правіню́ся правіні́мся
2-я ас. правіні́шся правініце́ся
3-я ас. правіні́цца правіня́цца
Прошлы час
м. правіні́ўся правіні́ліся
ж. правіні́лася
н. правіні́лася
Дзеепрыслоўе
прош. час правіні́ўшыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

праві́нка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. праві́нка праві́нкі
Р. праві́нкі праві́нак
Д. праві́нцы праві́нкам
В. праві́нку праві́нкі
Т. праві́нкай
праві́нкаю		 праві́нкамі
М. праві́нцы праві́нках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, tsbm1984.

праві́ннасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз. мн.
Н. праві́ннасць праві́ннасці
Р. праві́ннасці праві́ннасцей
праві́ннасцяў
Д. праві́ннасці праві́ннасцям
В. праві́ннасць праві́ннасці
Т. праві́ннасцю праві́ннасцямі
М. праві́ннасці праві́ннасцях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

праві́ннік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. праві́ннік праві́ннікі
Р. праві́нніка праві́ннікаў
Д. праві́нніку праві́ннікам
В. праві́нніка праві́ннікаў
Т. праві́ннікам праві́ннікамі
М. праві́нніку праві́нніках

Крыніцы: piskunou2012.

праві́нніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. праві́нніца праві́нніцы
Р. праві́нніцы праві́нніц
Д. праві́нніцы праві́нніцам
В. праві́нніцу праві́нніц
Т. праві́нніцай
праві́нніцаю		 праві́нніцамі
М. праві́нніцы праві́нніцах

Крыніцы: piskunou2012.

праві́нны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. праві́нны праві́нная праві́ннае праві́нныя
Р. праві́ннага праві́ннай
праві́ннае		 праві́ннага праві́нных
Д. праві́ннаму праві́ннай праві́ннаму праві́нным
В. праві́нны (неадуш.)
праві́ннага (адуш.)		 праві́нную праві́ннае праві́нныя (неадуш.)
праві́нных (адуш.)
Т. праві́нным праві́ннай
праві́ннаю		 праві́нным праві́ннымі
М. праві́нным праві́ннай праві́нным праві́нных

Крыніцы: piskunou2012.

правінці́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. правінчу́ праві́нцім
2-я ас. праві́нціш праві́нціце
3-я ас. праві́нціць праві́нцяць
Прошлы час
м. правінці́ў правінці́лі
ж. правінці́ла
н. правінці́ла
Загадны лад
2-я ас. правінці́ правінці́це
Дзеепрыслоўе
прош. час правінці́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

правінцы́йна

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
правінцы́йна - -

Крыніцы: piskunou2012.

правінцы́йнасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. правінцы́йнасць
Р. правінцы́йнасці
Д. правінцы́йнасці
В. правінцы́йнасць
Т. правінцы́йнасцю
М. правінцы́йнасці

Крыніцы: piskunou2012.

правінцы́йна-абмежава́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. правінцы́йна-абмежава́ны правінцы́йна-абмежава́ная правінцы́йна-абмежава́нае правінцы́йна-абмежава́ныя
Р. правінцы́йна-абмежава́нага правінцы́йна-абмежава́най
правінцы́йна-абмежава́нае		 правінцы́йна-абмежава́нага правінцы́йна-абмежава́ных
Д. правінцы́йна-абмежава́наму правінцы́йна-абмежава́най правінцы́йна-абмежава́наму правінцы́йна-абмежава́ным
В. правінцы́йна-абмежава́ны (неадуш.)
правінцы́йна-абмежава́нага (адуш.)		 правінцы́йна-абмежава́ную правінцы́йна-абмежава́нае правінцы́йна-абмежава́ныя (неадуш.)
правінцы́йна-абмежава́ных (адуш.)
Т. правінцы́йна-абмежава́ным правінцы́йна-абмежава́най
правінцы́йна-абмежава́наю		 правінцы́йна-абмежава́ным правінцы́йна-абмежава́нымі
М. правінцы́йна-абмежава́ным правінцы́йна-абмежава́най правінцы́йна-абмежава́ным правінцы́йна-абмежава́ных

Крыніцы: piskunou2012.