распу́сна
прыслоўе, утворана ад прыметніка
| станоўч. |
выш. |
найвыш. |
| распу́сна |
- |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
распу́снасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
| Н. |
распу́снасць |
| Р. |
распу́снасці |
| Д. |
распу́снасці |
| В. |
распу́снасць |
| Т. |
распу́снасцю |
| М. |
распу́снасці |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
распу́снік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
распу́снік |
распу́снікі |
| Р. |
распу́сніка |
распу́снікаў |
| Д. |
распу́сніку |
распу́снікам |
| В. |
распу́сніка |
распу́снікаў |
| Т. |
распу́снікам |
распу́снікамі |
| М. |
распу́сніку |
распу́сніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
распу́сніца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
распу́сніца |
распу́сніцы |
| Р. |
распу́сніцы |
распу́сніц |
| Д. |
распу́сніцы |
распу́сніцам |
| В. |
распу́сніцу |
распу́сніц |
| Т. |
распу́сніцай распу́сніцаю |
распу́сніцамі |
| М. |
распу́сніцы |
распу́сніцах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
распу́снічаць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
распу́снічаю |
распу́снічаем |
| 2-я ас. |
распу́снічаеш |
распу́снічаеце |
| 3-я ас. |
распу́снічае |
распу́снічаюць |
| Прошлы час |
| м. |
распу́снічаў |
распу́снічалі |
| ж. |
распу́снічала |
| н. |
распу́снічала |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
распу́снічай |
распу́снічайце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
распу́снічаючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
распу́сны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
распу́сны |
распу́сная |
распу́снае |
распу́сныя |
| Р. |
распу́снага |
распу́снай распу́снае |
распу́снага |
распу́сных |
| Д. |
распу́снаму |
распу́снай |
распу́снаму |
распу́сным |
| В. |
распу́сны (неадуш.) распу́снага (адуш.) |
распу́сную |
распу́снае |
распу́сныя (неадуш.) распу́сных (адуш.) |
| Т. |
распу́сным |
распу́снай распу́снаю |
распу́сным |
распу́снымі |
| М. |
распу́сным |
распу́снай |
распу́сным |
распу́сных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
распу́ста
‘асоба’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
распу́ста |
распу́сты |
| Р. |
распу́сты |
распу́ст распу́стаў |
| Д. |
распу́сце |
распу́стам |
| В. |
распу́сту |
распу́ст распу́стаў |
| Т. |
распу́стай распу́стаю |
распу́стамі |
| М. |
распу́сце |
распу́стах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.