Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абгеёжзіклнорсухцшыэюя’
агдёжзйклмнопрстфхцчш

мерканты́льны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. мерканты́льны мерканты́льная мерканты́льнае мерканты́льныя
Р. мерканты́льнага мерканты́льнай
мерканты́льнае		 мерканты́льнага мерканты́льных
Д. мерканты́льнаму мерканты́льнай мерканты́льнаму мерканты́льным
В. мерканты́льны (неадуш.)
мерканты́льнага (адуш.)		 мерканты́льную мерканты́льнае мерканты́льныя (неадуш.)
мерканты́льных (адуш.)
Т. мерканты́льным мерканты́льнай
мерканты́льнаю		 мерканты́льным мерканты́льнымі
М. мерканты́льным мерканты́льнай мерканты́льным мерканты́льных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

меркапта́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. меркапта́н меркапта́ны
Р. меркапта́ну меркапта́наў
Д. меркапта́ну меркапта́нам
В. меркапта́н меркапта́ны
Т. меркапта́нам меркапта́намі
М. меркапта́не меркапта́нах

Крыніцы: piskunou2012.

мерка́тарскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. мерка́тарскі мерка́тарская мерка́тарскае мерка́тарскія
Р. мерка́тарскага мерка́тарскай
мерка́тарскае		 мерка́тарскага мерка́тарскіх
Д. мерка́тарскаму мерка́тарскай мерка́тарскаму мерка́тарскім
В. мерка́тарскі (неадуш.)
мерка́тарскага (адуш.)		 мерка́тарскую мерка́тарскае мерка́тарскія (неадуш.)
мерка́тарскіх (адуш.)
Т. мерка́тарскім мерка́тарскай
мерка́тарскаю		 мерка́тарскім мерка́тарскімі
М. мерка́тарскім мерка́тарскай мерка́тарскім мерка́тарскіх

Крыніцы: piskunou2012.

меркета́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. мерке́ча мерке́чуць
Прошлы час
м. меркета́ў меркета́лі
ж. меркета́ла
н. меркета́ла
Дзеепрыслоўе
цяп. час мерке́чучы

Крыніцы: piskunou2012.

ме́ркнуць

дзеяслоў, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. ме́ркне ме́ркнуць
Прошлы час
м. ме́рк ме́рклі
ж. ме́ркла
н. ме́ркла

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

ме́ркулавіцкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ме́ркулавіцкі ме́ркулавіцкая ме́ркулавіцкае ме́ркулавіцкія
Р. ме́ркулавіцкага ме́ркулавіцкай
ме́ркулавіцкае		 ме́ркулавіцкага ме́ркулавіцкіх
Д. ме́ркулавіцкаму ме́ркулавіцкай ме́ркулавіцкаму ме́ркулавіцкім
В. ме́ркулавіцкі (неадуш.)
ме́ркулавіцкага (адуш.)		 ме́ркулавіцкую ме́ркулавіцкае ме́ркулавіцкія (неадуш.)
ме́ркулавіцкіх (адуш.)
Т. ме́ркулавіцкім ме́ркулавіцкай
ме́ркулавіцкаю		 ме́ркулавіцкім ме́ркулавіцкімі
М. ме́ркулавіцкім ме́ркулавіцкай ме́ркулавіцкім ме́ркулавіцкіх

Крыніцы: piskunou2012.

Ме́ркулавічы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Ме́ркулавічы
Р. Ме́ркулавіч
Ме́ркулавічаў
Д. Ме́ркулавічам
В. Ме́ркулавічы
Т. Ме́ркулавічамі
М. Ме́ркулавічах

меркура́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. меркура́н меркура́ны
Р. меркура́ну меркура́наў
Д. меркура́ну меркура́нам
В. меркура́н меркура́ны
Т. меркура́нам меркура́намі
М. меркура́не меркура́нах

Крыніцы: piskunou2012.

Мерку́рый

назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Мерку́рый
Р. Мерку́рыя
Д. Мерку́рыю
В. Мерку́рыя
Т. Мерку́рыем
М. Мерку́рыю

Мерку́рый

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Мерку́рый
Р. Мерку́рыя
Д. Мерку́рыю
В. Мерку́рый
Т. Мерку́рыем
М. Мерку́рыі