меркура́н
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
меркура́н | меркура́ны | |
меркура́ну | меркура́наў | |
меркура́ну | меркура́нам | |
меркура́н | меркура́ны | |
меркура́нам | меркура́намі | |
меркура́не | меркура́нах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)