меркура́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. меркура́н меркура́ны
Р. меркура́ну меркура́наў
Д. меркура́ну меркура́нам
В. меркура́н меркура́ны
Т. меркура́нам меркура́намі
М. меркура́не меркура́нах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)