Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвгдеёжзілмноруыэюя-’ 
аеіоуыэюя

знайсці́ся

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. знайду́ся зно́йдземся
2-я ас. зно́йдзешся зно́йдзецеся
3-я ас. зно́йдзецца зно́йдуцца
Прошлы час
м. знайшо́ўся знайшлі́ся
ж. знайшла́ся
н. знайшло́ся
Загадны лад
2-я ас. знайдзі́ся знайдзі́цеся
Дзеепрыслоўе
прош. час знайшо́ўшыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

знайто́віць

‘змацаваць што-небудзь найтовам (тросам)’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. знайто́ўлю знайто́вім
2-я ас. знайто́віш знайто́віце
3-я ас. знайто́віць знайто́вяць
Прошлы час
м. знайто́віў знайто́вілі
ж. знайто́віла
н. знайто́віла
Загадны лад
2-я ас. знайто́ў знайто́ўце
Дзеепрыслоўе
прош. час знайто́віўшы

Крыніцы: piskunou2012.

знайто́ўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. знайто́ўка знайто́ўкі
Р. знайто́ўкі знайто́вак
Д. знайто́ўцы знайто́ўкам
В. знайто́ўку знайто́ўкі
Т. знайто́ўкай
знайто́ўкаю		 знайто́ўкамі
М. знайто́ўцы знайто́ўках

Крыніцы: piskunou2012.

знайто́ўлены

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. знайто́ўлены знайто́ўленая знайто́ўленае знайто́ўленыя
Р. знайто́ўленага знайто́ўленай
знайто́ўленае		 знайто́ўленага знайто́ўленых
Д. знайто́ўленаму знайто́ўленай знайто́ўленаму знайто́ўленым
В. знайто́ўлены (неадуш.)
знайто́ўленага (адуш.)		 знайто́ўленую знайто́ўленае знайто́ўленыя (неадуш.)
знайто́ўленых (адуш.)
Т. знайто́ўленым знайто́ўленай
знайто́ўленаю		 знайто́ўленым знайто́ўленымі
М. знайто́ўленым знайто́ўленай знайто́ўленым знайто́ўленых

Крыніцы: piskunou2012.

знайто́ўлены

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. знайто́ўлены знайто́ўленая знайто́ўленае знайто́ўленыя
Р. знайто́ўленага знайто́ўленай
знайто́ўленае		 знайто́ўленага знайто́ўленых
Д. знайто́ўленаму знайто́ўленай знайто́ўленаму знайто́ўленым
В. знайто́ўлены (неадуш.)
знайто́ўленага (адуш.)		 знайто́ўленую знайто́ўленае знайто́ўленыя (неадуш.)
знайто́ўленых (адуш.)
Т. знайто́ўленым знайто́ўленай
знайто́ўленаю		 знайто́ўленым знайто́ўленымі
М. знайто́ўленым знайто́ўленай знайто́ўленым знайто́ўленых

Крыніцы: piskunou2012.

зна́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. зна́к зна́кі
Р. зна́ка зна́каў
Д. зна́ку зна́кам
В. зна́к зна́кі
Т. зна́кам зна́камі
М. зна́ку зна́ках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

зна́кава

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
зна́кава - -

знакава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. знакава́нне
Р. знакава́ння
Д. знакава́нню
В. знакава́нне
Т. знакава́ннем
М. знакава́нні

Крыніцы: piskunou2012.

зна́кавасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. зна́кавасць
Р. зна́кавасці
Д. зна́кавасці
В. зна́кавасць
Т. зна́кавасцю
М. зна́кавасці

Крыніцы: piskunou2012.

зна́кава-апазнава́льны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. зна́кава-апазнава́льны зна́кава-апазнава́льная зна́кава-апазнава́льнае зна́кава-апазнава́льныя
Р. зна́кава-апазнава́льнага зна́кава-апазнава́льнай
зна́кава-апазнава́льнае		 зна́кава-апазнава́льнага зна́кава-апазнава́льных
Д. зна́кава-апазнава́льнаму зна́кава-апазнава́льнай зна́кава-апазнава́льнаму зна́кава-апазнава́льным
В. зна́кава-апазнава́льны (неадуш.)
зна́кава-апазнава́льнага (адуш.)		 зна́кава-апазнава́льную зна́кава-апазнава́льнае зна́кава-апазнава́льныя (неадуш.)
зна́кава-апазнава́льных (адуш.)
Т. зна́кава-апазнава́льным зна́кава-апазнава́льнай
зна́кава-апазнава́льнаю		 зна́кава-апазнава́льным зна́кава-апазнава́льнымі
М. зна́кава-апазнава́льным зна́кава-апазнава́льнай зна́кава-апазнава́льным зна́кава-апазнава́льных

Крыніцы: piskunou2012.