акультывава́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
акультывава́ны |
акультывава́ная |
акультывава́нае |
акультывава́ныя |
| Р. |
акультывава́нага |
акультывава́най
акультывава́нае |
акультывава́нага |
акультывава́ных |
| Д. |
акультывава́наму |
акультывава́най |
акультывава́наму |
акультывава́ным |
| В. |
акультывава́ны (неадуш.)
акультывава́нага (адуш.) |
акультывава́ную |
акультывава́нае |
акультывава́ныя (неадуш.)
акультывава́ных (адуш.) |
| Т. |
акультывава́ным |
акультывава́най
акультывава́наю |
акультывава́ным |
акультывава́нымі |
| М. |
акультывава́ным |
акультывава́най |
акультывава́ным |
акультывава́ных |
Кароткая форма: акультывава́на.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
акультывава́цца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
- |
- |
| 2-я ас. |
- |
- |
| 3-я ас. |
акультыву́ецца |
акультыву́юцца |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
акультывава́ўся |
акультывава́ліся |
| ж. |
акультывава́лася |
| н. |
акультывава́лася |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
акультывава́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
акультыву́ю |
акультыву́ем |
| 2-я ас. |
акультыву́еш |
акультыву́еце |
| 3-я ас. |
акультыву́е |
акультыву́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
акультывава́ў |
акультывава́лі |
| ж. |
акультывава́ла |
| н. |
акультывава́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
акультыву́й |
акультыву́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
акультывава́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
акульты́зм
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
акульты́зм |
| Р. |
акульты́зму |
| Д. |
акульты́зму |
| В. |
акульты́зм |
| Т. |
акульты́змам |
| М. |
акульты́зме |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
акульты́ст
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
акульты́ст |
акульты́сты |
| Р. |
акульты́ста |
акульты́стаў |
| Д. |
акульты́сту |
акульты́стам |
| В. |
акульты́ста |
акульты́стаў |
| Т. |
акульты́стам |
акульты́стамі |
| М. |
акульты́сце |
акульты́стах |
Крыніцы:
piskunou2012.
акульты́стка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
акульты́стка |
акульты́сткі |
| Р. |
акульты́сткі |
акульты́стак |
| Д. |
акульты́стцы |
акульты́сткам |
| В. |
акульты́стку |
акульты́стак |
| Т. |
акульты́сткай
акульты́сткаю |
акульты́сткамі |
| М. |
акульты́стцы |
акульты́стках |
Крыніцы:
piskunou2012.
акуля́р
‘шкло ў аптычнай прыладзе’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
акуля́р |
акуля́ры |
| Р. |
акуля́ра |
акуля́раў |
| Д. |
акуля́ру |
акуля́рам |
| В. |
акуля́р |
акуля́ры |
| Т. |
акуля́рам |
акуля́рамі |
| М. |
акуля́ры |
акуля́рах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
акуля́рнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
акуля́рнік |
акуля́рнікі |
| Р. |
акуля́рніка |
акуля́рнікаў |
| Д. |
акуля́рніку |
акуля́рнікам |
| В. |
акуля́рніка |
акуля́рнікаў |
| Т. |
акуля́рнікам |
акуля́рнікамі |
| М. |
акуля́рніку |
акуля́рніках |
Крыніцы:
piskunou2012.
акуля́рніца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
акуля́рніца |
акуля́рніцы |
| Р. |
акуля́рніцы |
акуля́рніц |
| Д. |
акуля́рніцы |
акуля́рніцам |
| В. |
акуля́рніцу |
акуля́рніц |
| Т. |
акуля́рніцай
акуля́рніцаю |
акуля́рніцамі |
| М. |
акуля́рніцы |
акуля́рніцах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012.