тэрамо́рф
‘вымерлы паўзун’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
тэрамо́рф |
тэрамо́рфы |
Р. |
тэрамо́рфа |
тэрамо́рфаў |
Д. |
тэрамо́рфу |
тэрамо́рфам |
В. |
тэрамо́рфа |
тэрамо́рфаў |
Т. |
тэрамо́рфам |
тэрамо́рфамі |
М. |
тэрамо́рфе |
тэрамо́рфах |
Крыніцы:
piskunou2012.
тэрапе́ўт
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
тэрапе́ўт |
тэрапе́ўты |
Р. |
тэрапе́ўта |
тэрапе́ўтаў |
Д. |
тэрапе́ўту |
тэрапе́ўтам |
В. |
тэрапе́ўта |
тэрапе́ўтаў |
Т. |
тэрапе́ўтам |
тэрапе́ўтамі |
М. |
тэрапе́ўце |
тэрапе́ўтах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
тэрапе́ўтыка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
тэрапе́ўтыка |
Р. |
тэрапе́ўтыкі |
Д. |
тэрапе́ўтыцы |
В. |
тэрапе́ўтыку |
Т. |
тэрапе́ўтыкай тэрапе́ўтыкаю |
М. |
тэрапе́ўтыцы |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
тэрапеўты́чна
прыслоўе, утворана ад прыметніка
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
тэрапеўты́чна |
- |
- |
Крыніцы:
piskunou2012.
тэрапеўты́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
тэрапеўты́чны |
тэрапеўты́чная |
тэрапеўты́чнае |
тэрапеўты́чныя |
Р. |
тэрапеўты́чнага |
тэрапеўты́чнай тэрапеўты́чнае |
тэрапеўты́чнага |
тэрапеўты́чных |
Д. |
тэрапеўты́чнаму |
тэрапеўты́чнай |
тэрапеўты́чнаму |
тэрапеўты́чным |
В. |
тэрапеўты́чны (неадуш.) тэрапеўты́чнага (адуш.) |
тэрапеўты́чную |
тэрапеўты́чнае |
тэрапеўты́чныя (неадуш.) тэрапеўты́чных (адуш.) |
Т. |
тэрапеўты́чным |
тэрапеўты́чнай тэрапеўты́чнаю |
тэрапеўты́чным |
тэрапеўты́чнымі |
М. |
тэрапеўты́чным |
тэрапеўты́чнай |
тэрапеўты́чным |
тэрапеўты́чных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
тэрапі́я
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
тэрапі́я |
Р. |
тэрапі́і |
Д. |
тэрапі́і |
В. |
тэрапі́ю |
Т. |
тэрапі́яй тэрапі́яю |
М. |
тэрапі́і |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
тэрарызава́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
тэрарызава́нне |
Р. |
тэрарызава́ння |
Д. |
тэрарызава́нню |
В. |
тэрарызава́нне |
Т. |
тэрарызава́ннем |
М. |
тэрарызава́нні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
тэрарызава́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
тэрарызава́ны |
тэрарызава́ная |
тэрарызава́нае |
тэрарызава́ныя |
Р. |
тэрарызава́нага |
тэрарызава́най тэрарызава́нае |
тэрарызава́нага |
тэрарызава́ных |
Д. |
тэрарызава́наму |
тэрарызава́най |
тэрарызава́наму |
тэрарызава́ным |
В. |
тэрарызава́ны (неадуш.) тэрарызава́нага (адуш.) |
тэрарызава́ную |
тэрарызава́нае |
тэрарызава́ныя (неадуш.) тэрарызава́ных (адуш.) |
Т. |
тэрарызава́ным |
тэрарызава́най тэрарызава́наю |
тэрарызава́ным |
тэрарызава́нымі |
М. |
тэрарызава́ным |
тэрарызава́най |
тэрарызава́ным |
тэрарызава́ных |
Кароткая форма: тэрарызава́на.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
тэрарызава́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
тэрарызава́ны |
тэрарызава́ная |
тэрарызава́нае |
тэрарызава́ныя |
Р. |
тэрарызава́нага |
тэрарызава́най тэрарызава́нае |
тэрарызава́нага |
тэрарызава́ных |
Д. |
тэрарызава́наму |
тэрарызава́най |
тэрарызава́наму |
тэрарызава́ным |
В. |
тэрарызава́ны (неадуш.) тэрарызава́нага (адуш.) |
тэрарызава́ную |
тэрарызава́нае |
тэрарызава́ныя (неадуш.) тэрарызава́ных (адуш.) |
Т. |
тэрарызава́ным |
тэрарызава́най тэрарызава́наю |
тэрарызава́ным |
тэрарызава́нымі |
М. |
тэрарызава́ным |
тэрарызава́най |
тэрарызава́ным |
тэрарызава́ных |
Кароткая форма: тэрарызава́на.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.