блуклі́вы
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
блуклі́вы |
блуклі́вая |
блуклі́вае |
блуклі́выя |
| Р. |
блуклі́вага |
блуклі́вай блуклі́вае |
блуклі́вага |
блуклі́вых |
| Д. |
блуклі́ваму |
блуклі́вай |
блуклі́ваму |
блуклі́вым |
| В. |
блуклі́вы (неадуш.) блуклі́вага (адуш.) |
блуклі́вую |
блуклі́вае |
блуклі́выя (неадуш.) блуклі́вых (адуш.) |
| Т. |
блуклі́вым |
блуклі́вай блуклі́ваю |
блуклі́вым |
блуклі́вымі |
| М. |
блуклі́вым |
блуклі́вай |
блуклі́вым |
блуклі́вых |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
блукуня́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
блукуня́нне |
| Р. |
блукуня́ння |
| Д. |
блукуня́нню |
| В. |
блукуня́нне |
| Т. |
блукуня́ннем |
| М. |
блукуня́нні |
Крыніцы:
piskunou2012.
блукуня́цца
‘блукаць, хадзіць без мэты’
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
блукуня́юся |
блукуня́емся |
| 2-я ас. |
блукуня́ешся |
блукуня́ецеся |
| 3-я ас. |
блукуня́ецца |
блукуня́юцца |
| Прошлы час |
| м. |
блукуня́ўся |
блукуня́ліся |
| ж. |
блукуня́лася |
| н. |
блукуня́лася |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
блукуня́йся |
блукуня́йцеся |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
блукуня́ючыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
блукуня́ць
‘блукаць, хадзіць без мэты’
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
блукуня́ю |
блукуня́ем |
| 2-я ас. |
блукуня́еш |
блукуня́еце |
| 3-я ас. |
блукуня́е |
блукуня́юць |
| Прошлы час |
| м. |
блукуня́ў |
блукуня́лі |
| ж. |
блукуня́ла |
| н. |
блукуня́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
блукуня́й |
блукуня́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
блукуня́ючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
блы́нданне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
блы́нданне |
| Р. |
блы́ндання |
| Д. |
блы́нданню |
| В. |
блы́нданне |
| Т. |
блы́нданнем |
| М. |
блы́нданні |
Крыніцы:
piskunou2012.
блы́нданнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
блы́нданнік |
блы́нданнікі |
| Р. |
блы́нданніка |
блы́нданнікаў |
| Д. |
блы́нданніку |
блы́нданнікам |
| В. |
блы́нданніка |
блы́нданнікаў |
| Т. |
блы́нданнікам |
блы́нданнікамі |
| М. |
блы́нданніку |
блы́нданніках |
Крыніцы:
piskunou2012.
блы́нданніца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
блы́нданніца |
блы́нданніцы |
| Р. |
блы́нданніцы |
блы́нданніц |
| Д. |
блы́нданніцы |
блы́нданніцам |
| В. |
блы́нданніцу |
блы́нданніц |
| Т. |
блы́нданніцай блы́нданніцаю |
блы́нданніцамі |
| М. |
блы́нданніцы |
блы́нданніцах |
Крыніцы:
piskunou2012.
блы́ндаць
‘бадзяцца, хадзіць без мэты, швэндацца’
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
блы́ндаю |
блы́ндаем |
| 2-я ас. |
блы́ндаеш |
блы́ндаеце |
| 3-я ас. |
блы́ндае |
блы́ндаюць |
| Прошлы час |
| м. |
блы́ндаў |
блы́ндалі |
| ж. |
блы́ндала |
| н. |
блы́ндала |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
блы́ндай |
блы́ндайце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
блы́ндаючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
блы́тана
прыслоўе, утворана ад прыметніка
| станоўч. |
выш. |
найвыш. |
| блы́тана |
блы́таней |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
блы́танасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
| Н. |
блы́танасць |
| Р. |
блы́танасці |
| Д. |
блы́танасці |
| В. |
блы́танасць |
| Т. |
блы́танасцю |
| М. |
блы́танасці |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.