мутаге́нны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
мутаге́нны |
мутаге́нная |
мутаге́ннае |
мутаге́нныя |
Р. |
мутаге́ннага |
мутаге́ннай мутаге́ннае |
мутаге́ннага |
мутаге́нных |
Д. |
мутаге́ннаму |
мутаге́ннай |
мутаге́ннаму |
мутаге́нным |
В. |
мутаге́нны (неадуш.) мутаге́ннага (адуш.) |
мутаге́нную |
мутаге́ннае |
мутаге́нныя (неадуш.) мутаге́нных (адуш.) |
Т. |
мутаге́нным |
мутаге́ннай мутаге́ннаю |
мутаге́нным |
мутаге́ннымі |
М. |
мутаге́нным |
мутаге́ннай |
мутаге́нным |
мутаге́нных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
мута́за
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
мута́за |
мута́зы |
Р. |
мута́зы |
мута́з |
Д. |
мута́зе |
мута́зам |
В. |
мута́зу |
мута́зы |
Т. |
мута́зай мута́заю |
мута́замі |
М. |
мута́зе |
мута́зах |
Крыніцы:
piskunou2012.
мутазілі́зм
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
мутазілі́зм |
Р. |
мутазілі́зму |
Д. |
мутазілі́зму |
В. |
мутазілі́зм |
Т. |
мутазілі́змам |
М. |
мутазілі́зме |
Крыніцы:
piskunou2012.
мутазілі́т
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
мутазілі́т |
мутазілі́ты |
Р. |
мутазілі́та |
мутазілі́таў |
Д. |
мутазілі́ту |
мутазілі́там |
В. |
мутазілі́та |
мутазілі́таў |
Т. |
мутазілі́там |
мутазілі́тамі |
М. |
мутазілі́це |
мутазілі́тах |
Крыніцы:
piskunou2012.
мута́нт
‘жывёліна’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
мута́нт |
мута́нты |
Р. |
мута́нта |
мута́нтаў |
Д. |
мута́нту |
мута́нтам |
В. |
мута́нта |
мута́нтаў |
Т. |
мута́нтам |
мута́нтамі |
М. |
мута́нце |
мута́нтах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsbm1984.
мута́нт
‘расліна’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
мута́нт |
мута́нты |
Р. |
мута́нта |
мута́нтаў |
Д. |
мута́нту |
мута́нтам |
В. |
мута́нт |
мута́нты |
Т. |
мута́нтам |
мута́нтамі |
М. |
мута́нце |
мута́нтах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsbm1984.
мута́нтны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
мута́нтны |
мута́нтная |
мута́нтнае |
мута́нтныя |
Р. |
мута́нтнага |
мута́нтнай мута́нтнае |
мута́нтнага |
мута́нтных |
Д. |
мута́нтнаму |
мута́нтнай |
мута́нтнаму |
мута́нтным |
В. |
мута́нтны (неадуш.) мута́нтнага (адуш.) |
мута́нтную |
мута́нтнае |
мута́нтныя (неадуш.) мута́нтных (адуш.) |
Т. |
мута́нтным |
мута́нтнай мута́нтнаю |
мута́нтным |
мута́нтнымі |
М. |
мута́нтным |
мута́нтнай |
мута́нтным |
мута́нтных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
му́тар
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
му́тар |
Р. |
му́тару |
Д. |
му́тару |
В. |
му́тар |
Т. |
му́тарам |
М. |
му́тары |
Крыніцы:
piskunou2012.
мутарата́цыя
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
мутарата́цыя |
Р. |
мутарата́цыі |
Д. |
мутарата́цыі |
В. |
мутарата́цыю |
Т. |
мутарата́цыяй мутарата́цыяю |
М. |
мутарата́цыі |
Крыніцы:
piskunou2012.