аўтарыта́рна-дыкта́тарскі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
аўтарыта́рна-дыкта́тарскі |
аўтарыта́рна-дыкта́тарская |
аўтарыта́рна-дыкта́тарскае |
аўтарыта́рна-дыкта́тарскія |
| Р. |
аўтарыта́рна-дыкта́тарскага |
аўтарыта́рна-дыкта́тарскай
аўтарыта́рна-дыкта́тарскае |
аўтарыта́рна-дыкта́тарскага |
аўтарыта́рна-дыкта́тарскіх |
| Д. |
аўтарыта́рна-дыкта́тарскаму |
аўтарыта́рна-дыкта́тарскай |
аўтарыта́рна-дыкта́тарскаму |
аўтарыта́рна-дыкта́тарскім |
| В. |
аўтарыта́рна-дыкта́тарскі (неадуш.)
аўтарыта́рна-дыкта́тарскага (адуш.) |
аўтарыта́рна-дыкта́тарскую |
аўтарыта́рна-дыкта́тарскае |
аўтарыта́рна-дыкта́тарскія (неадуш.)
аўтарыта́рна-дыкта́тарскіх (адуш.) |
| Т. |
аўтарыта́рна-дыкта́тарскім |
аўтарыта́рна-дыкта́тарскай
аўтарыта́рна-дыкта́тарскаю |
аўтарыта́рна-дыкта́тарскім |
аўтарыта́рна-дыкта́тарскімі |
| М. |
аўтарыта́рна-дыкта́тарскім |
аўтарыта́рна-дыкта́тарскай |
аўтарыта́рна-дыкта́тарскім |
аўтарыта́рна-дыкта́тарскіх |
Крыніцы:
piskunou2012.
аўтарыта́рны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
аўтарыта́рны |
аўтарыта́рная |
аўтарыта́рнае |
аўтарыта́рныя |
| Р. |
аўтарыта́рнага |
аўтарыта́рнай
аўтарыта́рнае |
аўтарыта́рнага |
аўтарыта́рных |
| Д. |
аўтарыта́рнаму |
аўтарыта́рнай |
аўтарыта́рнаму |
аўтарыта́рным |
| В. |
аўтарыта́рны (неадуш.)
аўтарыта́рнага (адуш.) |
аўтарыта́рную |
аўтарыта́рнае |
аўтарыта́рныя (неадуш.)
аўтарыта́рных (адуш.) |
| Т. |
аўтарыта́рным |
аўтарыта́рнай
аўтарыта́рнаю |
аўтарыта́рным |
аўтарыта́рнымі |
| М. |
аўтарыта́рным |
аўтарыта́рнай |
аўтарыта́рным |
аўтарыта́рных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
аўтарытары́зм
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
аўтарытары́зм |
| Р. |
аўтарытары́зму |
| Д. |
аўтарытары́зму |
| В. |
аўтарытары́зм |
| Т. |
аўтарытары́змам |
| М. |
аўтарытары́зме |
Крыніцы:
piskunou2012.
аўтарытары́ст
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
аўтарытары́ст |
аўтарытары́сты |
| Р. |
аўтарытары́ста |
аўтарытары́стаў |
| Д. |
аўтарытары́сту |
аўтарытары́стам |
| В. |
аўтарытары́ста |
аўтарытары́стаў |
| Т. |
аўтарытары́стам |
аўтарытары́стамі |
| М. |
аўтарытары́сце |
аўтарытары́стах |
Крыніцы:
piskunou2012.
аўтарытэ́т
‘аўтарытэтная асоба’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
аўтарытэ́т |
аўтарытэ́ты |
| Р. |
аўтарытэ́та |
аўтарытэ́таў |
| Д. |
аўтарытэ́ту |
аўтарытэ́там |
| В. |
аўтарытэ́та |
аўтарытэ́таў |
| Т. |
аўтарытэ́там |
аўтарытэ́тамі |
| М. |
аўтарытэ́це |
аўтарытэ́тах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
аўтарытэ́т
‘агульна прызнанае значэнне, уплыў’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
аўтарытэ́т |
| Р. |
аўтарытэ́ту |
| Д. |
аўтарытэ́ту |
| В. |
аўтарытэ́т |
| Т. |
аўтарытэ́там |
| М. |
аўтарытэ́це |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
аўтарытэ́тна
прыслоўе, утворана ад прыметніка
| станоўч. |
выш. |
найвыш. |
| аўтарытэ́тна |
аўтарытэ́тней |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
аўтарытэ́тнасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
| Н. |
аўтарытэ́тнасць |
| Р. |
аўтарытэ́тнасці |
| Д. |
аўтарытэ́тнасці |
| В. |
аўтарытэ́тнасць |
| Т. |
аўтарытэ́тнасцю |
| М. |
аўтарытэ́тнасці |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
аўтарытэ́тны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
аўтарытэ́тны |
аўтарытэ́тная |
аўтарытэ́тнае |
аўтарытэ́тныя |
| Р. |
аўтарытэ́тнага |
аўтарытэ́тнай
аўтарытэ́тнае |
аўтарытэ́тнага |
аўтарытэ́тных |
| Д. |
аўтарытэ́тнаму |
аўтарытэ́тнай |
аўтарытэ́тнаму |
аўтарытэ́тным |
| В. |
аўтарытэ́тны (неадуш.)
аўтарытэ́тнага (адуш.) |
аўтарытэ́тную |
аўтарытэ́тнае |
аўтарытэ́тныя (неадуш.)
аўтарытэ́тных (адуш.) |
| Т. |
аўтарытэ́тным |
аўтарытэ́тнай
аўтарытэ́тнаю |
аўтарытэ́тным |
аўтарытэ́тнымі |
| М. |
аўтарытэ́тным |
аўтарытэ́тнай |
аўтарытэ́тным |
аўтарытэ́тных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
аўтарэгулява́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
аўтарэгулява́нне |
аўтарэгулява́нні |
| Р. |
аўтарэгулява́ння |
аўтарэгулява́нняў |
| Д. |
аўтарэгулява́нню |
аўтарэгулява́нням |
| В. |
аўтарэгулява́нне |
аўтарэгулява́нні |
| Т. |
аўтарэгулява́ннем |
аўтарэгулява́ннямі |
| М. |
аўтарэгулява́нні |
аўтарэгулява́ннях |
Крыніцы:
piskunou2012.