уво́зіць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
уво́жу |
уво́зім |
2-я ас. |
уво́зіш |
уво́зіце |
3-я ас. |
уво́зіць |
уво́зяць |
Прошлы час |
м. |
уво́зіў |
уво́зілі |
ж. |
уво́зіла |
н. |
уво́зіла |
Загадны лад |
2-я ас. |
уво́зь |
уво́зьце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
уво́зячы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
уво́йсце
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
уво́йсце |
Р. |
уво́йсця |
Д. |
уво́йсцю |
В. |
уво́йсце |
Т. |
уво́йсцем |
М. |
уво́йсці |
Крыніцы:
piskunou2012.
уво́лю
прыслоўе
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
уво́лю |
- |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
уво́рванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
уво́рванне |
Р. |
уво́рвання |
Д. |
уво́рванню |
В. |
уво́рванне |
Т. |
уво́рваннем |
М. |
уво́рванні |
Крыніцы:
piskunou2012.
уво́рваць
‘узворваць што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
уво́рваю |
уво́рваем |
2-я ас. |
уво́рваеш |
уво́рваеце |
3-я ас. |
уво́рвае |
уво́рваюць |
Прошлы час |
м. |
уво́рваў |
уво́рвалі |
ж. |
уво́рвала |
н. |
уво́рвала |
Загадны лад |
2-я ас. |
уво́рвай |
уво́рвайце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
уво́рваючы |
Крыніцы:
piskunou2012.