валюха́ты
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
валюха́ты |
валюха́тая |
валюха́тае |
валюха́тыя |
Р. |
валюха́тага |
валюха́тай валюха́тае |
валюха́тага |
валюха́тых |
Д. |
валюха́таму |
валюха́тай |
валюха́таму |
валюха́тым |
В. |
валюха́ты (неадуш.) валюха́тага (адуш.) |
валюха́тую |
валюха́тае |
валюха́тыя (неадуш.) валюха́тых (адуш.) |
Т. |
валюха́тым |
валюха́тай валюха́таю |
валюха́тым |
валюха́тымі |
М. |
валюха́тым |
валюха́тай |
валюха́тым |
валюха́тых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
tsbm1984.
валюха́цца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
валюха́юся |
валюха́емся |
2-я ас. |
валюха́ешся |
валюха́ецеся |
3-я ас. |
валюха́ецца |
валюха́юцца |
Прошлы час |
м. |
валюха́ўся |
валюха́ліся |
ж. |
валюха́лася |
н. |
валюха́лася |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
валюха́ючыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
валюха́ць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
валюха́ю |
валюха́ем |
2-я ас. |
валюха́еш |
валюха́еце |
3-я ас. |
валюха́е |
валюха́юць |
Прошлы час |
м. |
валюха́ў |
валюха́лі |
ж. |
валюха́ла |
н. |
валюха́ла |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
валюха́ючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
валюхну́цца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
валюхну́ся |
валюхнё́мся |
2-я ас. |
валюхне́шся |
валюхняце́ся |
3-я ас. |
валюхне́цца |
валюхну́цца |
Прошлы час |
м. |
валюхну́ўся |
валюхну́ліся |
ж. |
валюхну́лася |
н. |
валюхну́лася |
Загадны лад |
2-я ас. |
валюхні́ся |
валюхні́цеся |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
валюхну́ўшыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
валюці́н
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
валюці́н |
Р. |
валюці́ну |
Д. |
валюці́ну |
В. |
валюці́н |
Т. |
валюці́нам |
М. |
валюці́не |
Крыніцы:
piskunou2012.
валю́ш
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
валю́ш |
валюшы́ |
Р. |
валюша́ |
валюшо́ў |
Д. |
валюшу́ |
валюша́м |
В. |
валю́ш |
валюшы́ |
Т. |
валюшо́м |
валюша́мі |
М. |
валюшы́ |
валюша́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
валю́шнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
валю́шнік |
валю́шнікі |
Р. |
валю́шніка |
валю́шнікаў |
Д. |
валю́шніку |
валю́шнікам |
В. |
валю́шніка |
валю́шнікаў |
Т. |
валю́шнікам |
валю́шнікамі |
М. |
валю́шніку |
валю́шніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
валю́шніца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
валю́шніца |
валю́шніцы |
Р. |
валю́шніцы |
валю́шніц |
Д. |
валю́шніцы |
валю́шніцам |
В. |
валю́шніцу |
валю́шніц |
Т. |
валю́шніцай валю́шніцаю |
валю́шніцамі |
М. |
валю́шніцы |
валю́шніцах |
Крыніцы:
piskunou2012.