Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

сінгапу́рскі

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	сінгапу́рскі	сінгапу́рская	сінгапу́рскае	сінгапу́рскія
Р.	сінгапу́рскага	сінгапу́рскай сінгапу́рскае	сінгапу́рскага	сінгапу́рскіх
Д.	сінгапу́рскаму	сінгапу́рскай	сінгапу́рскаму	сінгапу́рскім
В.	сінгапу́рскі (неадуш.) сінгапу́рскага (адуш.)	сінгапу́рскую	сінгапу́рскае	сінгапу́рскія (неадуш.) сінгапу́рскіх (адуш.)
Т.	сінгапу́рскім	сінгапу́рскай сінгапу́рскаю	сінгапу́рскім	сінгапу́рскімі
М.	сінгапу́рскім	сінгапу́рскай	сінгапу́рскім	сінгапу́рскіх

Крыніцы: piskunou2012.

сінгармані́зм

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

сінгармані́чна

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч.	выш.	найвыш.
сінгармані́чна	сінгармані́чней	-

сінгармані́чны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	сінгармані́чны	сінгармані́чная	сінгармані́чнае	сінгармані́чныя
Р.	сінгармані́чнага	сінгармані́чнай сінгармані́чнае	сінгармані́чнага	сінгармані́чных
Д.	сінгармані́чнаму	сінгармані́чнай	сінгармані́чнаму	сінгармані́чным
В.	сінгармані́чны (неадуш.) сінгармані́чнага (адуш.)	сінгармані́чную	сінгармані́чнае	сінгармані́чныя (неадуш.) сінгармані́чных (адуш.)
Т.	сінгармані́чным	сінгармані́чнай сінгармані́чнаю	сінгармані́чным	сінгармані́чнымі
М.	сінгармані́чным	сінгармані́чнай	сінгармані́чным	сінгармані́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

сінгенеты́чны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	сінгенеты́чны	сінгенеты́чная	сінгенеты́чнае	сінгенеты́чныя
Р.	сінгенеты́чнага	сінгенеты́чнай сінгенеты́чнае	сінгенеты́чнага	сінгенеты́чных
Д.	сінгенеты́чнаму	сінгенеты́чнай	сінгенеты́чнаму	сінгенеты́чным
В.	сінгенеты́чны (неадуш.) сінгенеты́чнага (адуш.)	сінгенеты́чную	сінгенеты́чнае	сінгенеты́чныя (неадуш.) сінгенеты́чных (адуш.)
Т.	сінгенеты́чным	сінгенеты́чнай сінгенеты́чнаю	сінгенеты́чным	сінгенеты́чнымі
М.	сінгенеты́чным	сінгенеты́чнай	сінгенеты́чным	сінгенеты́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

сі́нгл

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: piskunou2012, sbm2012.

сінгле́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

сінгле́тны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	сінгле́тны	сінгле́тная	сінгле́тнае	сінгле́тныя
Р.	сінгле́тнага	сінгле́тнай сінгле́тнае	сінгле́тнага	сінгле́тных
Д.	сінгле́тнаму	сінгле́тнай	сінгле́тнаму	сінгле́тным
В.	сінгле́тны (неадуш.) сінгле́тнага (адуш.)	сінгле́тную	сінгле́тнае	сінгле́тныя (неадуш.) сінгле́тных (адуш.)
Т.	сінгле́тным	сінгле́тнай сінгле́тнаю	сінгле́тным	сінгле́тнымі
М.	сінгле́тным	сінгле́тнай	сінгле́тным	сінгле́тных

Крыніцы: piskunou2012.

сінгуля́рна

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч.	выш.	найвыш.
сінгуля́рна	-	-

Крыніцы: piskunou2012.

сінгуля́рнасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

Verbum