звіне́ць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
звіню́ |
звіні́м |
2-я ас. |
звіні́ш |
звініце́ |
3-я ас. |
звіні́ць |
звіня́ць |
Прошлы час |
м. |
звіне́ў |
звіне́лі |
ж. |
звіне́ла |
н. |
звіне́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
звіні́ |
звіні́це |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
звінючы́ |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
звіну́ты
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
звіну́ты |
звіну́тая |
звіну́тае |
звіну́тыя |
Р. |
звіну́тага |
звіну́тай звіну́тае |
звіну́тага |
звіну́тых |
Д. |
звіну́таму |
звіну́тай |
звіну́таму |
звіну́тым |
В. |
звіну́ты (неадуш.) звіну́тага (адуш.) |
звіну́тую |
звіну́тае |
звіну́тыя (неадуш.) звіну́тых (адуш.) |
Т. |
звіну́тым |
звіну́тай звіну́таю |
звіну́тым |
звіну́тымі |
М. |
звіну́тым |
звіну́тай |
звіну́тым |
звіну́тых |
Крыніцы:
piskunou2012.
звіну́цца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
звіну́ся |
звінё́мся |
2-я ас. |
звіне́шся |
звіняце́ся |
3-я ас. |
звіне́цца |
звіну́цца |
Прошлы час |
м. |
звіну́ўся |
звіну́ліся |
ж. |
звіну́лася |
н. |
звіну́лася |
Загадны лад |
2-я ас. |
звіні́ся |
звіні́цеся |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
звіну́ўшыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
звіну́ць
‘згарнуць, загарнуць што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
звіну́ |
звінё́м |
2-я ас. |
звіне́ш |
звіняце́ |
3-я ас. |
звіне́ |
звіну́ць |
Прошлы час |
м. |
звіну́ў |
звіну́лі |
ж. |
звіну́ла |
н. |
звіну́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
звіні́ |
звіні́це |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
звіну́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
зві́нчваць
‘паварочваць, укручваць або выкручваць вінт, шрубу; здымаць што-небудзь праз выкручванне вінта; з'язджаць, сыходзіць, збягаць’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
зві́нчваю |
зві́нчваем |
2-я ас. |
зві́нчваеш |
зві́нчваеце |
3-я ас. |
зві́нчвае |
зві́нчваюць |
Прошлы час |
м. |
зві́нчваў |
зві́нчвалі |
ж. |
зві́нчвала |
н. |
зві́нчвала |
Загадны лад |
2-я ас. |
зві́нчвай |
зві́нчвайце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
зві́нчваючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
звіню́чы
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
звіню́чы |
звіню́чая |
звіню́чае |
звіню́чыя |
Р. |
звіню́чага |
звіню́чай звіню́чае |
звіню́чага |
звіню́чых |
Д. |
звіню́чаму |
звіню́чай |
звіню́чаму |
звіню́чым |
В. |
звіню́чы (неадуш.) звіню́чага (адуш.) |
звіню́чую |
звіню́чае |
звіню́чыя (неадуш.) звіню́чых (адуш.) |
Т. |
звіню́чым |
звіню́чай звіню́чаю |
звіню́чым |
звіню́чымі |
М. |
звіню́чым |
звіню́чай |
звіню́чым |
звіню́чых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Звіня́чы
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
Н. |
Звіня́чы |
Р. |
Звіня́ч Звіня́чаў |
Д. |
Звіня́чам |
В. |
Звіня́чы |
Т. |
Звіня́чамі |
М. |
Звіня́чах |
звіня́чы
дзеепрыметнік, незалежны стан, цяперашні час, незакончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
звіня́чы |
звіня́чая |
звіня́чае |
звіня́чыя |
Р. |
звіня́чага |
звіня́чай звіня́чае |
звіня́чага |
звіня́чых |
Д. |
звіня́чаму |
звіня́чай |
звіня́чаму |
звіня́чым |
В. |
звіня́чы звіня́чага |
звіня́чую |
звіня́чае |
звіня́чыя |
Т. |
звіня́чым |
звіня́чай звіня́чаю |
звіня́чым |
звіня́чымі |
М. |
звіня́чым |
звіня́чай |
звіня́чым |
звіня́чых |
Кароткая форма: звіня́ча.
Крыніцы:
krapivabr2012.