зво́льніць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
зво́льню |
зво́льнім |
2-я ас. |
зво́льніш |
зво́льніце |
3-я ас. |
зво́льніць |
зво́льняць |
Прошлы час |
м. |
зво́льніў |
зво́льнілі |
ж. |
зво́льніла |
н. |
зво́льніла |
Загадны лад |
2-я ас. |
зво́льні |
зво́льніце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
зво́льніўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
зво́н
‘гук; гудзенне насякомых’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
зво́н |
Р. |
зво́ну |
Д. |
зво́ну |
В. |
зво́н |
Т. |
зво́нам |
М. |
зво́не |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
зво́н
‘ударны сігнальны інструмент’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
зво́н |
званы́ |
Р. |
зво́на |
звано́ў |
Д. |
зво́ну |
звана́м |
В. |
зво́н |
званы́ |
Т. |
зво́нам |
звана́мі |
М. |
зво́не |
звана́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
зво́навы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
зво́навы |
зво́навая |
зво́навае |
зво́навыя |
Р. |
зво́навага |
зво́навай зво́навае |
зво́навага |
зво́навых |
Д. |
зво́наваму |
зво́навай |
зво́наваму |
зво́навым |
В. |
зво́навы (неадуш.) зво́навага (адуш.) |
зво́навую |
зво́навае |
зво́навыя (неадуш.) зво́навых (адуш.) |
Т. |
зво́навым |
зво́навай зво́наваю |
зво́навым |
зво́навымі |
М. |
зво́навым |
зво́навай |
зво́навым |
зво́навых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
зво́нка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
зво́нка |
зво́нкі |
Р. |
зво́нкі |
зво́нак |
Д. |
зво́нцы |
зво́нкам |
В. |
зво́нку |
зво́нкі |
Т. |
зво́нкай зво́нкаю |
зво́нкамі |
М. |
зво́нцы |
зво́нках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996.
Зво́нка
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
Зво́нка |
Р. |
Зво́нкі |
Д. |
Зво́нцы |
В. |
Зво́нку |
Т. |
Зво́нкай Зво́нкаю |
М. |
Зво́нцы |
зво́нка
прыслоўе, утворана ад прыметніка
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
зво́нка |
званчэ́й |
найзванчэ́й |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
звонкагало́сасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
звонкагало́сасць |
Р. |
звонкагало́сасці |
Д. |
звонкагало́сасці |
В. |
звонкагало́сасць |
Т. |
звонкагало́сасцю |
М. |
звонкагало́сасці |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
звонкагало́сы
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
звонкагало́сы |
звонкагало́сая |
звонкагало́сае |
звонкагало́сыя |
Р. |
звонкагало́сага |
звонкагало́сай звонкагало́сае |
звонкагало́сага |
звонкагало́сых |
Д. |
звонкагало́саму |
звонкагало́сай |
звонкагало́саму |
звонкагало́сым |
В. |
звонкагало́сы (неадуш.) звонкагало́сага (адуш.) |
звонкагало́сую |
звонкагало́сае |
звонкагало́сыя (неадуш.) звонкагало́сых (адуш.) |
Т. |
звонкагало́сым |
звонкагало́сай звонкагало́саю |
звонкагало́сым |
звонкагало́сымі |
М. |
звонкагало́сым |
звонкагало́сай |
звонкагало́сым |
звонкагало́сых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.