Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
агдеёжзілоруыэюя’

біягеацэно́з

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. біягеацэно́з біягеацэно́зы
Р. біягеацэно́зу біягеацэно́заў
Д. біягеацэно́зу біягеацэно́зам
В. біягеацэно́з біягеацэно́зы
Т. біягеацэно́зам біягеацэно́замі
М. біягеацэно́зе біягеацэно́зах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

біягельмі́нт

‘чарвяк-паразіт’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. біягельмі́нт біягельмі́нты
Р. біягельмі́нта біягельмі́нтаў
Д. біягельмі́нту біягельмі́нтам
В. біягельмі́нта біягельмі́нтаў
Т. біягельмі́нтам біягельмі́нтамі
М. біягельмі́нце біягельмі́нтах

Крыніцы: piskunou2012.

біяге́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. біяге́н біяге́ны
Р. біяге́на біяге́наў
Д. біяге́ну біяге́нам
В. біяге́н біяге́ны
Т. біяге́нам біяге́намі
М. біяге́не біяге́нах

Крыніцы: piskunou2012.

біягене́з

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. біягене́з
Р. біягене́зу
Д. біягене́зу
В. біягене́з
Т. біягене́зам
М. біягене́зе

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

біягенеты́чна

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
біягенеты́чна - -

біягенеты́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. біягенеты́чны біягенеты́чная біягенеты́чнае біягенеты́чныя
Р. біягенеты́чнага біягенеты́чнай
біягенеты́чнае		 біягенеты́чнага біягенеты́чных
Д. біягенеты́чнаму біягенеты́чнай біягенеты́чнаму біягенеты́чным
В. біягенеты́чны (неадуш.)
біягенеты́чнага (адуш.)		 біягенеты́чную біягенеты́чнае біягенеты́чныя (неадуш.)
біягенеты́чных (адуш.)
Т. біягенеты́чным біягенеты́чнай
біягенеты́чнаю		 біягенеты́чным біягенеты́чнымі
М. біягенеты́чным біягенеты́чнай біягенеты́чным біягенеты́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

біяге́нна

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
біяге́нна - -

біяге́ннасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. біяге́ннасць
Р. біяге́ннасці
Д. біяге́ннасці
В. біяге́ннасць
Т. біяге́ннасцю
М. біяге́ннасці

Крыніцы: piskunou2012.

біяге́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. біяге́нны біяге́нная біяге́ннае біяге́нныя
Р. біяге́ннага біяге́ннай
біяге́ннае		 біяге́ннага біяге́нных
Д. біяге́ннаму біяге́ннай біяге́ннаму біяге́нным
В. біяге́нны (неадуш.)
біяге́ннага (адуш.)		 біяге́нную біяге́ннае біяге́нныя (неадуш.)
біяге́нных (адуш.)
Т. біяге́нным біяге́ннай
біяге́ннаю		 біяге́нным біяге́ннымі
М. біяге́нным біяге́ннай біяге́нным біяге́нных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

біяге́рм

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. біяге́рм біяге́рмы
Р. біяге́рма біяге́рмаў
Д. біяге́рму біяге́рмам
В. біяге́рм біяге́рмы
Т. біяге́рмам біяге́рмамі
М. біяге́рме біяге́рмах

Крыніцы: piskunou2012.