біягенеты́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. біягенеты́чны біягенеты́чная біягенеты́чнае біягенеты́чныя
Р. біягенеты́чнага біягенеты́чнай
біягенеты́чнае		 біягенеты́чнага біягенеты́чных
Д. біягенеты́чнаму біягенеты́чнай біягенеты́чнаму біягенеты́чным
В. біягенеты́чны (неадуш.)
біягенеты́чнага (адуш.)		 біягенеты́чную біягенеты́чнае біягенеты́чныя (неадуш.)
біягенеты́чных (адуш.)
Т. біягенеты́чным біягенеты́чнай
біягенеты́чнаю		 біягенеты́чным біягенеты́чнымі
М. біягенеты́чным біягенеты́чнай біягенеты́чным біягенеты́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)