свінцава́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
свінцава́ны |
свінцава́ная |
свінцава́нае |
свінцава́ныя |
Р. |
свінцава́нага |
свінцава́най свінцава́нае |
свінцава́нага |
свінцава́ных |
Д. |
свінцава́наму |
свінцава́най |
свінцава́наму |
свінцава́ным |
В. |
свінцава́ны (неадуш.) свінцава́нага (адуш.) |
свінцава́ную |
свінцава́нае |
свінцава́ныя (неадуш.) свінцава́ных (адуш.) |
Т. |
свінцава́ным |
свінцава́най свінцава́наю |
свінцава́ным |
свінцава́нымі |
М. |
свінцава́ным |
свінцава́най |
свінцава́ным |
свінцава́ных |
Кароткая форма: свінцава́на.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
свінцава́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
свінцава́ны |
свінцава́ная |
свінцава́нае |
свінцава́ныя |
Р. |
свінцава́нага |
свінцава́най свінцава́нае |
свінцава́нага |
свінцава́ных |
Д. |
свінцава́наму |
свінцава́най |
свінцава́наму |
свінцава́ным |
В. |
свінцава́ны (неадуш.) свінцава́нага (адуш.) |
свінцава́ную |
свінцава́нае |
свінцава́ныя (неадуш.) свінцава́ных (адуш.) |
Т. |
свінцава́ным |
свінцава́най свінцава́наю |
свінцава́ным |
свінцава́нымі |
М. |
свінцава́ным |
свінцава́най |
свінцава́ным |
свінцава́ных |
Кароткая форма: свінцава́на.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
свінцава́цца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
- |
- |
2-я ас. |
- |
- |
3-я ас. |
свінцу́ецца |
свінцу́юцца |
Прошлы час |
м. |
свінцава́ўся |
свінцава́ліся |
ж. |
свінцава́лася |
н. |
свінцава́лася |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
свінцава́ць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
свінцу́ю |
свінцу́ем |
2-я ас. |
свінцу́еш |
свінцу́еце |
3-я ас. |
свінцу́е |
свінцу́юць |
Прошлы час |
м. |
свінцава́ў |
свінцава́лі |
ж. |
свінцава́ла |
н. |
свінцава́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
свінцу́й |
свінцу́йце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
свінцу́ючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
свінцо́ва
прыслоўе, утворана ад прыметніка
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
свінцо́ва |
- |
- |
свінцо́ваны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
свінцо́ваны |
свінцо́ваная |
свінцо́ванае |
свінцо́ваныя |
Р. |
свінцо́ванага |
свінцо́ванай свінцо́ванае |
свінцо́ванага |
свінцо́ваных |
Д. |
свінцо́ванаму |
свінцо́ванай |
свінцо́ванаму |
свінцо́ваным |
В. |
свінцо́ваны свінцо́ванага |
свінцо́ваную |
свінцо́ванае |
свінцо́ваныя свінцо́ваных |
Т. |
свінцо́ваным |
свінцо́ванай свінцо́ванаю |
свінцо́ваным |
свінцо́ванымі |
М. |
свінцо́ваным |
свінцо́ванай |
свінцо́ваным |
свінцо́ваных |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
sbm2012.
свінцо́ваны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
свінцо́ваны |
свінцо́ваная |
свінцо́ванае |
свінцо́ваныя |
Р. |
свінцо́ванага |
свінцо́ванай свінцо́ванае |
свінцо́ванага |
свінцо́ваных |
Д. |
свінцо́ванаму |
свінцо́ванай |
свінцо́ванаму |
свінцо́ваным |
В. |
свінцо́ваны свінцо́ванага |
свінцо́ваную |
свінцо́ванае |
свінцо́ваныя свінцо́ваных |
Т. |
свінцо́ваным |
свінцо́ванай свінцо́ванаю |
свінцо́ваным |
свінцо́ванымі |
М. |
свінцо́ваным |
свінцо́ванай |
свінцо́ваным |
свінцо́ваных |
Кароткая форма: свінцо́вана.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
sbm2012.
свінцо́васць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
свінцо́васць |
Р. |
свінцо́васці |
Д. |
свінцо́васці |
В. |
свінцо́васць |
Т. |
свінцо́васцю |
М. |
свінцо́васці |
Крыніцы:
piskunou2012.