самакарэктава́ць
‘самому скарэктаваць (карэктаваць) свае дзеянні’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
самакарэкту́ю |
самакарэкту́ем |
| 2-я ас. |
самакарэкту́еш |
самакарэкту́еце |
| 3-я ас. |
самакарэкту́е |
самакарэкту́юць |
| Прошлы час |
| м. |
самакарэктава́ў |
самакарэктава́лі |
| ж. |
самакарэктава́ла |
| н. |
самакарэктава́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
самакарэкту́й |
самакарэкту́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
самакарэктава́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
самакарэкціро́ўка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
самакарэкціро́ўка |
самакарэкціро́ўкі |
| Р. |
самакарэкціро́ўкі |
самакарэкціро́вак |
| Д. |
самакарэкціро́ўцы |
самакарэкціро́ўкам |
| В. |
самакарэкціро́ўку |
самакарэкціро́ўкі |
| Т. |
самакарэкціро́ўкай самакарэкціро́ўкаю |
самакарэкціро́ўкамі |
| М. |
самакарэкціро́ўцы |
самакарэкціро́ўках |
Крыніцы:
piskunou2012.
самакарэ́кцыя
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
самакарэ́кцыя |
| Р. |
самакарэ́кцыі |
| Д. |
самакарэ́кцыі |
| В. |
самакарэ́кцыю |
| Т. |
самакарэ́кцыяй самакарэ́кцыяю |
| М. |
самакарэ́кцыі |
Крыніцы:
piskunou2012.
самака́т
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
самака́т |
самака́ты |
| Р. |
самака́та |
самака́таў |
| Д. |
самака́ту |
самака́там |
| В. |
самака́т |
самака́ты |
| Т. |
самака́там |
самака́тамі |
| М. |
самака́це |
самака́тах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
самакатава́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
самакатава́нне |
| Р. |
самакатава́ння |
| Д. |
самакатава́нню |
| В. |
самакатава́нне |
| Т. |
самакатава́ннем |
| М. |
самакатава́нні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
самака́там
прыслоўе
| станоўч. |
выш. |
найвыш. |
| самака́там |
- |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
самака́тнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
самака́тнік |
самака́тнікі |
| Р. |
самака́тніка |
самака́тнікаў |
| Д. |
самака́тніку |
самака́тнікам |
| В. |
самака́тніка |
самака́тнікаў |
| Т. |
самака́тнікам |
самака́тнікамі |
| М. |
самака́тніку |
самака́тніках |
Крыніцы:
piskunou2012.
самака́тны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
самака́тны |
самака́тная |
самака́тнае |
самака́тныя |
| Р. |
самака́тнага |
самака́тнай самака́тнае |
самака́тнага |
самака́тных |
| Д. |
самака́тнаму |
самака́тнай |
самака́тнаму |
самака́тным |
| В. |
самака́тны (неадуш.) самака́тнага (адуш.) |
самака́тную |
самака́тнае |
самака́тныя (неадуш.) самака́тных (адуш.) |
| Т. |
самака́тным |
самака́тнай самака́тнаю |
самака́тным |
самака́тнымі |
| М. |
самака́тным |
самака́тнай |
самака́тным |
самака́тных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
самака́тчык
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
самака́тчык |
самака́тчыкі |
| Р. |
самака́тчыка |
самака́тчыкаў |
| Д. |
самака́тчыку |
самака́тчыкам |
| В. |
самака́тчыка |
самака́тчыкаў |
| Т. |
самака́тчыкам |
самака́тчыкамі |
| М. |
самака́тчыку |
самака́тчыках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
самакашто́ўнасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
| Н. |
самакашто́ўнасць |
| Р. |
самакашто́ўнасці |
| Д. |
самакашто́ўнасці |
| В. |
самакашто́ўнасць |
| Т. |
самакашто́ўнасцю |
| М. |
самакашто́ўнасці |
Крыніцы:
piskunou2012.