Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвгдежзійклмнопрстуўфхцчшэюя-
авклмнопруцчыэ

атэі́стка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. атэі́стка атэі́сткі
Р. атэі́сткі атэі́стак
Д. атэі́стцы атэі́сткам
В. атэі́стку атэі́стак
Т. атэі́сткай
атэі́сткаю		 атэі́сткамі
М. атэі́стцы атэі́стках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

атэісты́чна

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
атэісты́чна - -

атэісты́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. атэісты́чны атэісты́чная атэісты́чнае атэісты́чныя
Р. атэісты́чнага атэісты́чнай
атэісты́чнае		 атэісты́чнага атэісты́чных
Д. атэісты́чнаму атэісты́чнай атэісты́чнаму атэісты́чным
В. атэісты́чны (неадуш.)
атэісты́чнага (адуш.)		 атэісты́чную атэісты́чнае атэісты́чныя (неадуш.)
атэісты́чных (адуш.)
Т. атэісты́чным атэісты́чнай
атэісты́чнаю		 атэісты́чным атэісты́чнымі
М. атэісты́чным атэісты́чнай атэісты́чным атэісты́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

атэі́сцкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. атэі́сцкі атэі́сцкая атэі́сцкае атэі́сцкія
Р. атэі́сцкага атэі́сцкай
атэі́сцкае		 атэі́сцкага атэі́сцкіх
Д. атэі́сцкаму атэі́сцкай атэі́сцкаму атэі́сцкім
В. атэі́сцкі (неадуш.)
атэі́сцкага (адуш.)		 атэі́сцкую атэі́сцкае атэі́сцкія (неадуш.)
атэі́сцкіх (адуш.)
Т. атэі́сцкім атэі́сцкай
атэі́сцкаю		 атэі́сцкім атэі́сцкімі
М. атэі́сцкім атэі́сцкай атэі́сцкім атэі́сцкіх

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.

Атэ́ла

назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, нескланяльны

адз. мн.
Н. Атэ́ла Атэ́ла
Р. Атэ́ла Атэ́ла
Д. Атэ́ла Атэ́ла
В. Атэ́ла Атэ́ла
Т. Атэ́ла Атэ́ла
М. Атэ́ла Атэ́ла

атэла́на

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. атэла́на атэла́ны
Р. атэла́ны атэла́н
Д. атэла́не атэла́нам
В. атэла́ну атэла́ны
Т. атэла́най
атэла́наю		 атэла́намі
М. атэла́не атэла́нах

Крыніцы: piskunou2012.

атэлекта́з

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. атэлекта́з атэлекта́зы
Р. атэлекта́зу атэлекта́заў
Д. атэлекта́зу атэлекта́зам
В. атэлекта́з атэлекта́зы
Т. атэлекта́зам атэлекта́замі
М. атэлекта́зе атэлекта́зах

Крыніцы: piskunou2012.

атэло́п

‘земнаводнае’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. атэло́п атэло́пы
Р. атэло́па атэло́паў
Д. атэло́пу атэло́пам
В. атэло́па атэло́паў
Т. атэло́пам атэло́памі
М. атэло́пе атэло́пах

Крыніцы: piskunou2012.

атэ́ль

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. атэ́ль атэ́лі
Р. атэ́ля атэ́ляў
Д. атэ́лю атэ́лям
В. атэ́ль атэ́лі
Т. атэ́лем атэ́лямі
М. атэ́лі атэ́лях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

атэлье́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, нескланяльны

адз. мн.
Н. атэлье́ атэлье́
Р. атэлье́ атэлье́
Д. атэлье́ атэлье́
В. атэлье́ атэлье́
Т. атэлье́ атэлье́
М. атэлье́ атэлье́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.