Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

самаірані́чны

прыметнік, якасны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	самаірані́чны	самаірані́чная	самаірані́чнае	самаірані́чныя
Р.	самаірані́чнага	самаірані́чнай самаірані́чнае	самаірані́чнага	самаірані́чных
Д.	самаірані́чнаму	самаірані́чнай	самаірані́чнаму	самаірані́чным
В.	самаірані́чны (неадуш.) самаірані́чнага (адуш.)	самаірані́чную	самаірані́чнае	самаірані́чныя (неадуш.) самаірані́чных (адуш.)
Т.	самаірані́чным	самаірані́чнай самаірані́чнаю	самаірані́чным	самаірані́чнымі
М.	самаірані́чным	самаірані́чнай	самаірані́чным	самаірані́чных

Крыніцы: piskunou2012.

самаіро́нія

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

самаі́снасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

самаі́сны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	самаі́сны	самаі́сная	самаі́снае	самаі́сныя
Р.	самаі́снага	самаі́снай самаі́снае	самаі́снага	самаі́сных
Д.	самаі́снаму	самаі́снай	самаі́снаму	самаі́сным
В.	самаі́сны (неадуш.) самаі́снага (адуш.)	самаі́сную	самаі́снае	самаі́сныя (неадуш.) самаі́сных (адуш.)
Т.	самаі́сным	самаі́снай самаі́снаю	самаі́сным	самаі́снымі
М.	самаі́сным	самаі́снай	самаі́сным	самаі́сных

Крыніцы: piskunou2012.

самаі́сты

прыметнік, якасны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	самаі́сты	самаі́стая	самаі́стае	самаі́стыя
Р.	самаі́стага	самаі́стай самаі́стае	самаі́стага	самаі́стых
Д.	самаі́стаму	самаі́стай	самаі́стаму	самаі́стым
В.	самаі́сты (неадуш.) самаі́стага (адуш.)	самаі́стую	самаі́стае	самаі́стыя (неадуш.) самаі́стых (адуш.)
Т.	самаі́стым	самаі́стай самаі́стаю	самаі́стым	самаі́стымі
М.	самаі́стым	самаі́стай	самаі́стым	самаі́стых

Крыніцы: piskunou2012.

самакале́цтва

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

самакале́чанне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

самакалібрава́льны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	самакалібрава́льны	самакалібрава́льная	самакалібрава́льнае	самакалібрава́льныя
Р.	самакалібрава́льнага	самакалібрава́льнай самакалібрава́льнае	самакалібрава́льнага	самакалібрава́льных
Д.	самакалібрава́льнаму	самакалібрава́льнай	самакалібрава́льнаму	самакалібрава́льным
В.	самакалібрава́льны (неадуш.) самакалібрава́льнага (адуш.)	самакалібрава́льную	самакалібрава́льнае	самакалібрава́льныя (неадуш.) самакалібрава́льных (адуш.)
Т.	самакалібрава́льным	самакалібрава́льнай самакалібрава́льнаю	самакалібрава́льным	самакалібрава́льнымі
М.	самакалібрава́льным	самакалібрава́льнай	самакалібрава́льным	самакалібрава́льных

Крыніцы: piskunou2012.

самакамандзіро́ўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

	адз.	мн.
Н.	самакамандзіро́ўка	самакамандзіро́ўкі
Р.	самакамандзіро́ўкі	самакамандзіро́вак
Д.	самакамандзіро́ўцы	самакамандзіро́ўкам
В.	самакамандзіро́ўку	самакамандзіро́ўкі
Т.	самакамандзіро́ўкай самакамандзіро́ўкаю	самакамандзіро́ўкамі
М.	самакамандзіро́ўцы	самакамандзіро́ўках

Крыніцы: piskunou2012.

самакантралява́льны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	самакантралява́льны	самакантралява́льная	самакантралява́льнае	самакантралява́льныя
Р.	самакантралява́льнага	самакантралява́льнай самакантралява́льнае	самакантралява́льнага	самакантралява́льных
Д.	самакантралява́льнаму	самакантралява́льнай	самакантралява́льнаму	самакантралява́льным
В.	самакантралява́льны (неадуш.) самакантралява́льнага (адуш.)	самакантралява́льную	самакантралява́льнае	самакантралява́льныя (неадуш.) самакантралява́льных (адуш.)
Т.	самакантралява́льным	самакантралява́льнай самакантралява́льнаю	самакантралява́льным	самакантралява́льнымі
М.	самакантралява́льным	самакантралява́льнай	самакантралява́льным	самакантралява́льных

Крыніцы: piskunou2012.

Verbum