паўкрышталі́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
паўкрышталі́чны |
паўкрышталі́чная |
паўкрышталі́чнае |
паўкрышталі́чныя |
Р. |
паўкрышталі́чнага |
паўкрышталі́чнай паўкрышталі́чнае |
паўкрышталі́чнага |
паўкрышталі́чных |
Д. |
паўкрышталі́чнаму |
паўкрышталі́чнай |
паўкрышталі́чнаму |
паўкрышталі́чным |
В. |
паўкрышталі́чны (неадуш.) паўкрышталі́чнага (адуш.) |
паўкрышталі́чную |
паўкрышталі́чнае |
паўкрышталі́чныя (неадуш.) паўкрышталі́чных (адуш.) |
Т. |
паўкрышталі́чным |
паўкрышталі́чнай паўкрышталі́чнаю |
паўкрышталі́чным |
паўкрышталі́чнымі |
М. |
паўкрышталі́чным |
паўкрышталі́чнай |
паўкрышталі́чным |
паўкрышталі́чных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
паўку́львацца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
- |
паўку́льваемся |
2-я ас. |
- |
паўку́льваецеся |
3-я ас. |
паўку́льваецца |
паўку́льваюцца |
Прошлы час |
м. |
паўку́льваўся |
паўку́льваліся |
ж. |
паўку́львалася |
н. |
паўку́львалася |
Загадны лад |
2-я ас. |
- |
паўку́львайцеся |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
паўку́льваўшыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
паўку́пал
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
паўку́пал |
паўку́палы |
Р. |
паўку́пала |
паўку́палаў |
Д. |
паўку́палу |
паўку́палам |
В. |
паўку́пал |
паўку́палы |
Т. |
паўку́палам |
паўку́паламі |
М. |
паўку́пале |
паўку́палах |
Крыніцы:
piskunou2012.
паўкусто́вы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
паўкусто́вы |
паўкусто́вая |
паўкусто́вае |
паўкусто́выя |
Р. |
паўкусто́вага |
паўкусто́вай паўкусто́вае |
паўкусто́вага |
паўкусто́вых |
Д. |
паўкусто́ваму |
паўкусто́вай |
паўкусто́ваму |
паўкусто́вым |
В. |
паўкусто́вы (неадуш.) паўкусто́вага (адуш.) |
паўкусто́вую |
паўкусто́вае |
паўкусто́выя (неадуш.) паўкусто́вых (адуш.) |
Т. |
паўкусто́вым |
паўкусто́вай паўкусто́ваю |
паўкусто́вым |
паўкусто́вымі |
М. |
паўкусто́вым |
паўкусто́вай |
паўкусто́вым |
паўкусто́вых |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Па́ўлава
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
Па́ўлава |
Р. |
Па́ўлава |
Д. |
Па́ўлаву |
В. |
Па́ўлава |
Т. |
Па́ўлавам |
М. |
Па́ўлаве |
Па́ўлавічы
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
Н. |
Па́ўлавічы |
Р. |
Па́ўлавіч Па́ўлавічаў |
Д. |
Па́ўлавічам |
В. |
Па́ўлавічы |
Т. |
Па́ўлавічамі |
М. |
Па́ўлавічах |
Паўлагра́д
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
Паўлагра́д |
Р. |
Паўлагра́да |
Д. |
Паўлагра́ду |
В. |
Паўлагра́д |
Т. |
Паўлагра́дам |
М. |
Паўлагра́дзе |