Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

глута́равы

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	глута́равы	глута́равая	глута́равае	глута́равыя
Р.	глута́равага	глута́равай глута́равае	глута́равага	глута́равых
Д.	глута́раваму	глута́равай	глута́раваму	глута́равым
В.	глута́равы (неадуш.) глута́равага (адуш.)	глута́равую	глута́равае	глута́равыя (неадуш.) глута́равых (адуш.)
Т.	глута́равым	глута́равай глута́раваю	глута́равым	глута́равымі
М.	глута́равым	глута́равай	глута́равым	глута́равых

Крыніцы: piskunou2012.

глу́ха

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч.	выш.	найвыш.
глу́ха	глушэ́й	-

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

глухава́та

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч.	выш.	найвыш.
глухава́та	-	-

Крыніцы: piskunou2012, prym2009.

глухава́тасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

глухава́ты

прыметнік, якасны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	глухава́ты	глухава́тая	глухава́тае	глухава́тыя
Р.	глухава́тага	глухава́тай глухава́тае	глухава́тага	глухава́тых
Д.	глухава́таму	глухава́тай	глухава́таму	глухава́тым
В.	глухава́ты (неадуш.) глухава́тага (адуш.)	глухава́тую	глухава́тае	глухава́тыя (неадуш.) глухава́тых (адуш.)
Т.	глухава́тым	глухава́тай глухава́таю	глухава́тым	глухава́тымі
М.	глухава́тым	глухава́тай	глухава́тым	глухава́тых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

глухава́ценькі

прыметнік, якасны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	глухава́ценькі	глухава́ценькая	глухава́ценькае	глухава́ценькія
Р.	глухава́ценькага	глухава́ценькай глухава́ценькае	глухава́ценькага	глухава́ценькіх
Д.	глухава́ценькаму	глухава́ценькай	глухава́ценькаму	глухава́ценькім
В.	глухава́ценькі (неадуш.) глухава́ценькага (адуш.)	глухава́ценькую	глухава́ценькае	глухава́ценькія (неадуш.) глухава́ценькіх (адуш.)
Т.	глухава́ценькім	глухава́ценькай глухава́ценькаю	глухава́ценькім	глухава́ценькімі
М.	глухава́ценькім	глухава́ценькай	глухава́ценькім	глухава́ценькіх

Крыніцы: piskunou2012.

глухаві́ца

‘персаніфікаванае паняцце, як асоба’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

глухаві́ца

‘персаніфікаванае паняцце, як асоба’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

Глу́хавічы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

глухадо́нны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	глухадо́нны	глухадо́нная	глухадо́ннае	глухадо́нныя
Р.	глухадо́ннага	глухадо́ннай глухадо́ннае	глухадо́ннага	глухадо́нных
Д.	глухадо́ннаму	глухадо́ннай	глухадо́ннаму	глухадо́нным
В.	глухадо́нны (неадуш.) глухадо́ннага (адуш.)	глухадо́нную	глухадо́ннае	глухадо́нныя (неадуш.) глухадо́нных (адуш.)
Т.	глухадо́нным	глухадо́ннай глухадо́ннаю	глухадо́нным	глухадо́ннымі
М.	глухадо́нным	глухадо́ннай	глухадо́нным	глухадо́нных

Крыніцы: piskunou2012.

Verbum