Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Скарачэнні

упа́дак

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. упа́дак
Р. упа́дку
Д. упа́дку
В. упа́дак
Т. упа́дкам
М. упа́дку

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

упада́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. упада́нне
Р. упада́ння
Д. упада́нню
В. упада́нне
Т. упада́ннем
М. упада́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

упада́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. упада́ю упада́ем
2-я ас. упада́еш упада́еце
3-я ас. упада́е упада́юць
Прошлы час
м. упада́ў упада́лі
ж. упада́ла
н. упада́ла
Загадны лад
2-я ас. упада́й упада́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час упада́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

упа́дачнасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. упа́дачнасць
Р. упа́дачнасці
Д. упа́дачнасці
В. упа́дачнасць
Т. упа́дачнасцю
М. упа́дачнасці

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

упа́дачнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. упа́дачнік упа́дачнікі
Р. упа́дачніка упа́дачнікаў
Д. упа́дачніку упа́дачнікам
В. упа́дачніка упа́дачнікаў
Т. упа́дачнікам упа́дачнікамі
М. упа́дачніку упа́дачніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

упа́дачны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. упа́дачны упа́дачная упа́дачнае упа́дачныя
Р. упа́дачнага упа́дачнай
упа́дачнае
упа́дачнага упа́дачных
Д. упа́дачнаму упа́дачнай упа́дачнаму упа́дачным
В. упа́дачны (неадуш.)
упа́дачнага (адуш.)
упа́дачную упа́дачнае упа́дачныя (неадуш.)
упа́дачных (адуш.)
Т. упа́дачным упа́дачнай
упа́дачнаю
упа́дачным упа́дачнымі
М. упа́дачным упа́дачнай упа́дачным упа́дачных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

упадзе́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. упадзе́нне
Р. упадзе́ння
Д. упадзе́нню
В. упадзе́нне
Т. упадзе́ннем
М. упадзе́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

упа́дзіна

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. упа́дзіна упа́дзіны
Р. упа́дзіны упа́дзін
Д. упа́дзіне упа́дзінам
В. упа́дзіну упа́дзіны
Т. упа́дзінай
упа́дзінаю
упа́дзінамі
М. упа́дзіне упа́дзінах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

упадзі́ў

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
упадзі́ў - -

Крыніцы: piskunou2012.

упа́днік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. упа́днік упа́днікі
Р. упа́дніка упа́днікаў
Д. упа́дніку упа́днікам
В. упа́дніка упа́днікаў
Т. упа́днікам упа́днікамі
М. упа́дніку упа́дніках

Крыніцы: piskunou2012.