падго́нны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
падго́нны |
падго́нная |
падго́ннае |
падго́нныя |
| Р. |
падго́ннага |
падго́ннай падго́ннае |
падго́ннага |
падго́нных |
| Д. |
падго́ннаму |
падго́ннай |
падго́ннаму |
падго́нным |
| В. |
падго́нны (неадуш.) падго́ннага (адуш.) |
падго́нную |
падго́ннае |
падго́нныя (неадуш.) падго́нных (адуш.) |
| Т. |
падго́нным |
падго́ннай падго́ннаю |
падго́нным |
падго́ннымі |
| М. |
падго́нным |
падго́ннай |
падго́нным |
падго́нных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
падго́ншчык
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
падго́ншчык |
падго́ншчыкі |
| Р. |
падго́ншчыка |
падго́ншчыкаў |
| Д. |
падго́ншчыку |
падго́ншчыкам |
| В. |
падго́ншчыка |
падго́ншчыкаў |
| Т. |
падго́ншчыкам |
падго́ншчыкамі |
| М. |
падго́ншчыку |
падго́ншчыках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
падго́ншчыца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
падго́ншчыца |
падго́ншчыцы |
| Р. |
падго́ншчыцы |
падго́ншчыц |
| Д. |
падго́ншчыцы |
падго́ншчыцам |
| В. |
падго́ншчыцу |
падго́ншчыц |
| Т. |
падго́ншчыцай падго́ншчыцаю |
падго́ншчыцамі |
| М. |
падго́ншчыцы |
падго́ншчыцах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
падго́пванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
падго́пванне |
| Р. |
падго́пвання |
| Д. |
падго́пванню |
| В. |
падго́пванне |
| Т. |
падго́пваннем |
| М. |
падго́пванні |
Крыніцы:
piskunou2012.
падго́пваць
‘падскокваць, ударацца аб што-небудзь’
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
падго́пваю |
падго́пваем |
| 2-я ас. |
падго́пваеш |
падго́пваеце |
| 3-я ас. |
падго́пвае |
падго́пваюць |
| Прошлы час |
| м. |
падго́пваў |
падго́пвалі |
| ж. |
падго́пвала |
| н. |
падго́пвала |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
падго́пвай |
падго́пвайце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
падго́пваючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
падго́рбіць
‘зрабіць каго-небудзь крыху гарбатым’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
падго́рблю |
падго́рбім |
| 2-я ас. |
падго́рбіш |
падго́рбіце |
| 3-я ас. |
падго́рбіць |
падго́рбяць |
| Прошлы час |
| м. |
падго́рбіў |
падго́рбілі |
| ж. |
падго́рбіла |
| н. |
падго́рбіла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
падго́рбі |
падго́рбіце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
падго́рбіўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
падго́р’е
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
падго́р’е |
падго́р’і |
| Р. |
падго́р’я |
падго́р’яў |
| Д. |
падго́р’ю |
падго́р’ям |
| В. |
падго́р’е |
падго́р’і |
| Т. |
падго́р’ем |
падго́р’ямі |
| М. |
падго́р’і |
падго́р’ях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Падго́р’е
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
Падго́р’е |
| Р. |
Падго́р’я |
| Д. |
Падго́р’ю |
| В. |
Падго́р’е |
| Т. |
Падго́р’ем |
| М. |
Падго́р’і |
Падго́рная
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне
|
адз. |
| ж. |
| Н. |
Падго́рная |
| Р. |
Падго́рнай |
| Д. |
Падго́рнай |
| В. |
Падго́рную |
| Т. |
Падго́рнай Падго́рнаю |
| М. |
Падго́рнай |