Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні

радка́ва

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
радка́ва - -

Крыніцы: piskunou2012.

радкава́ты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. радкава́ты радкава́тая радкава́тае радкава́тыя
Р. радкава́тага радкава́тай
радкава́тае
радкава́тага радкава́тых
Д. радкава́таму радкава́тай радкава́таму радкава́тым
В. радкава́ты (неадуш.) радкава́тую радкава́тае радкава́тыя (неадуш.)
Т. радкава́тым радкава́тай
радкава́таю
радкава́тым радкава́тымі
М. радкава́тым радкава́тай радкава́тым радкава́тых

Крыніцы: krapivabr2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

радкава́ценькі

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. радкава́ценькі радкава́ценькая радкава́ценькае радкава́ценькія
Р. радкава́ценькага радкава́ценькай
радкава́ценькае
радкава́ценькага радкава́ценькіх
Д. радкава́ценькаму радкава́ценькай радкава́ценькаму радкава́ценькім
В. радкава́ценькі (неадуш.)
радкава́ценькага (адуш.)
радкава́ценькую радкава́ценькае радкава́ценькія (неадуш.)
радкава́ценькіх (адуш.)
Т. радкава́ценькім радкава́ценькай
радкава́ценькаю
радкава́ценькім радкава́ценькімі
М. радкава́ценькім радкава́ценькай радкава́ценькім радкава́ценькіх

Крыніцы: piskunou2012.

радка́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. радка́вы радка́вая радка́вае радка́выя
Р. радка́вага радка́вай
радка́вае
радка́вага радка́вых
Д. радка́ваму радка́вай радка́ваму радка́вым
В. радка́вы (неадуш.)
радка́вага (адуш.)
радка́вую радка́вае радка́выя (неадуш.)
радка́вых (адуш.)
Т. радка́вым радка́вай
радка́ваю
радка́вым радка́вымі
М. радка́вым радка́вай радка́вым радка́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, tsbm1984.

радкаме́р

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. радкаме́р радкаме́ры
Р. радкаме́ра радкаме́раў
Д. радкаме́ру радкаме́рам
В. радкаме́р радкаме́ры
Т. радкаме́рам радкаме́рамі
М. радкаме́ры радкаме́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Ра́дкаў

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Ра́дкаў
Р. Ра́дкава
Д. Ра́дкаву
В. Ра́дкаў
Т. Ра́дкавам
М. Ра́дкаве

Радкі́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Радкі́
Р. Радко́ў
Д. Радка́м
В. Радкі́
Т. Радка́мі
М. Радка́х

радко́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. радко́вы радко́вая радко́вае радко́выя
Р. радко́вага радко́вай
радко́вае
радко́вага радко́вых
Д. радко́ваму радко́вай радко́ваму радко́вым
В. радко́вы (неадуш.)
радко́вага (адуш.)
радко́вую радко́вае радко́выя (неадуш.)
радко́вых (адуш.)
Т. радко́вым радко́вай
радко́ваю
радко́вым радко́вымі
М. радко́вым радко́вай радко́вым радко́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

радко́м

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
радко́м - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Радко́ў

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Радко́ў
Р. Радко́ва
Д. Радко́ву
В. Радко́ў
Т. Радко́вам
М. Радко́ве