прычыгу́начны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
прычыгу́начны |
прычыгу́начная |
прычыгу́начнае |
прычыгу́начныя |
| Р. |
прычыгу́начнага |
прычыгу́начнай прычыгу́начнае |
прычыгу́начнага |
прычыгу́начных |
| Д. |
прычыгу́начнаму |
прычыгу́начнай |
прычыгу́начнаму |
прычыгу́начным |
| В. |
прычыгу́начны (неадуш.) прычыгу́начнага (адуш.) |
прычыгу́начную |
прычыгу́начнае |
прычыгу́начныя (неадуш.) прычыгу́начных (адуш.) |
| Т. |
прычыгу́начным |
прычыгу́начнай прычыгу́начнаю |
прычыгу́начным |
прычыгу́начнымі |
| М. |
прычыгу́начным |
прычыгу́начнай |
прычыгу́начным |
прычыгу́начных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
прычыкільга́ць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
прычыкільга́ю |
прычыкільга́ем |
| 2-я ас. |
прычыкільга́еш |
прычыкільга́еце |
| 3-я ас. |
прычыкільга́е |
прычыкільга́юць |
| Прошлы час |
| м. |
прычыкільга́ў |
прычыкільга́лі |
| ж. |
прычыкільга́ла |
| н. |
прычыкільга́ла |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
прычыкільга́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
прычыкіля́ць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
прычыкіля́ю |
прычыкіля́ем |
| 2-я ас. |
прычыкіля́еш |
прычыкіля́еце |
| 3-я ас. |
прычыкіля́е |
прычыкіля́юць |
| Прошлы час |
| м. |
прычыкіля́ў |
прычыкіля́лі |
| ж. |
прычыкіля́ла |
| н. |
прычыкіля́ла |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
прычыкіля́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
прычы́м
злучнік, злучальны
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
прычы́на
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
прычы́на |
прычы́ны |
| Р. |
прычы́ны |
прычы́н |
| Д. |
прычы́не |
прычы́нам |
| В. |
прычы́ну |
прычы́ны |
| Т. |
прычы́най прычы́наю |
прычы́намі |
| М. |
прычы́не |
прычы́нах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
прычы́начка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
прычы́начка |
прычы́начкі |
| Р. |
прычы́начкі |
прычы́начак |
| Д. |
прычы́начцы |
прычы́начкам |
| В. |
прычы́начку |
прычы́начкі |
| Т. |
прычы́начкай прычы́начкаю |
прычы́начкамі |
| М. |
прычы́начцы |
прычы́начках |
Крыніцы:
piskunou2012.
прычында́лле
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
прычында́лле |
| Р. |
прычында́лля |
| Д. |
прычында́ллю |
| В. |
прычында́лле |
| Т. |
прычында́ллем |
| М. |
прычында́ллі |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
прычында́лы
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
| Н. |
прычында́лы |
| Р. |
прычында́лаў |
| Д. |
прычында́лам |
| В. |
прычында́лы |
| Т. |
прычында́ламі |
| М. |
прычында́лах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
прычыне́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
прычыне́нне |
| Р. |
прычыне́ння |
| Д. |
прычыне́нню |
| В. |
прычыне́нне |
| Т. |
прычыне́ннем |
| М. |
прычыне́нні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.