павіну́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
павіну́ |
павінё́м |
2-я ас. |
павіне́ш |
павіняце́ |
3-я ас. |
павіне́ |
павіну́ць |
Прошлы час |
м. |
павіну́ў |
павіну́лі |
ж. |
павіну́ла |
н. |
павіну́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
павіні́ |
павіні́це |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
павіну́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
павіншава́льнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
павіншава́льнік |
павіншава́льнікі |
Р. |
павіншава́льніка |
павіншава́льнікаў |
Д. |
павіншава́льніку |
павіншава́льнікам |
В. |
павіншава́льніка |
павіншава́льнікаў |
Т. |
павіншава́льнікам |
павіншава́льнікамі |
М. |
павіншава́льніку |
павіншава́льніках |
Крыніцы:
piskunou2012.
павіншава́льніца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
павіншава́льніца |
павіншава́льніцы |
Р. |
павіншава́льніцы |
павіншава́льніц |
Д. |
павіншава́льніцы |
павіншава́льніцам |
В. |
павіншава́льніцу |
павіншава́льніц |
Т. |
павіншава́льніцай павіншава́льніцаю |
павіншава́льніцамі |
М. |
павіншава́льніцы |
павіншава́льніцах |
Крыніцы:
piskunou2012.
павіншава́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
павіншава́нне |
павіншава́нні |
Р. |
павіншава́ння |
павіншава́нняў |
Д. |
павіншава́нню |
павіншава́нням |
В. |
павіншава́нне |
павіншава́нні |
Т. |
павіншава́ннем |
павіншава́ннямі |
М. |
павіншава́нні |
павіншава́ннях |
Крыніцы:
piskunou2012.
павіншава́ны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
павіншава́ны |
павіншава́ная |
павіншава́нае |
павіншава́ныя |
Р. |
павіншава́нага |
павіншава́най павіншава́нае |
павіншава́нага |
павіншава́ных |
Д. |
павіншава́наму |
павіншава́най |
павіншава́наму |
павіншава́ным |
В. |
павіншава́ны (неадуш.) павіншава́нага (адуш.) |
павіншава́ную |
павіншава́нае |
павіншава́ныя (неадуш.) павіншава́ных (адуш.) |
Т. |
павіншава́ным |
павіншава́най павіншава́наю |
павіншава́ным |
павіншава́нымі |
М. |
павіншава́ным |
павіншава́най |
павіншава́ным |
павіншава́ных |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
павіншава́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
павіншава́ны |
павіншава́ная |
павіншава́нае |
павіншава́ныя |
Р. |
павіншава́нага |
павіншава́най павіншава́нае |
павіншава́нага |
павіншава́ных |
Д. |
павіншава́наму |
павіншава́най |
павіншава́наму |
павіншава́ным |
В. |
павіншава́ны (неадуш.) павіншава́нага (адуш.) |
павіншава́ную |
павіншава́нае |
павіншава́ныя (неадуш.) павіншава́ных (адуш.) |
Т. |
павіншава́ным |
павіншава́най павіншава́наю |
павіншава́ным |
павіншава́нымі |
М. |
павіншава́ным |
павіншава́най |
павіншава́ным |
павіншава́ных |
Кароткая форма: павіншава́на.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
павіншава́цца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
павіншу́юся |
павіншу́емся |
2-я ас. |
павіншу́ешся |
павіншу́ецеся |
3-я ас. |
павіншу́ецца |
павіншу́юцца |
Прошлы час |
м. |
павіншава́ўся |
павіншава́ліся |
ж. |
павіншава́лася |
н. |
павіншава́лася |
Загадны лад |
2-я ас. |
павіншу́йся |
павіншу́йцеся |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
павіншава́ўшыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
павіншава́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
павіншу́ю |
павіншу́ем |
2-я ас. |
павіншу́еш |
павіншу́еце |
3-я ас. |
павіншу́е |
павіншу́юць |
Прошлы час |
м. |
павіншава́ў |
павіншава́лі |
ж. |
павіншава́ла |
н. |
павіншава́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
павіншу́й |
павіншу́йце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
павіншава́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Паві́ншчына
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
Паві́ншчына |
Р. |
Паві́ншчыны |
Д. |
Паві́ншчыне |
В. |
Паві́ншчыну |
Т. |
Паві́ншчынай Паві́ншчынаю |
М. |
Паві́ншчыне |