намагні́ціць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
намагні́чу |
намагні́цім |
| 2-я ас. |
намагні́ціш |
намагні́ціце |
| 3-я ас. |
намагні́ціць |
намагні́цяць |
| Прошлы час |
| м. |
намагні́ціў |
намагні́цілі |
| ж. |
намагні́ціла |
| н. |
намагні́ціла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
намагні́ць |
намагні́цьце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
намагні́ціўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
намагні́чанасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
| Н. |
намагні́чанасць |
| Р. |
намагні́чанасці |
| Д. |
намагні́чанасці |
| В. |
намагні́чанасць |
| Т. |
намагні́чанасцю |
| М. |
намагні́чанасці |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
намагні́чаны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
намагні́чаны |
намагні́чаная |
намагні́чанае |
намагні́чаныя |
| Р. |
намагні́чанага |
намагні́чанай намагні́чанае |
намагні́чанага |
намагні́чаных |
| Д. |
намагні́чанаму |
намагні́чанай |
намагні́чанаму |
намагні́чаным |
| В. |
намагні́чаны (неадуш.) намагні́чанага (адуш.) |
намагні́чаную |
намагні́чанае |
намагні́чаныя (неадуш.) намагні́чаных (адуш.) |
| Т. |
намагні́чаным |
намагні́чанай намагні́чанаю |
намагні́чаным |
намагні́чанымі |
| М. |
намагні́чаным |
намагні́чанай |
намагні́чаным |
намагні́чаных |
Кароткая форма: намагні́чана.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
намагні́чванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
намагні́чванне |
| Р. |
намагні́чвання |
| Д. |
намагні́чванню |
| В. |
намагні́чванне |
| Т. |
намагні́чваннем |
| М. |
намагні́чванні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
намагні́чвацца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
- |
- |
| 2-я ас. |
- |
- |
| 3-я ас. |
намагні́чваецца |
намагні́чваюцца |
| Прошлы час |
| м. |
намагні́чваўся |
намагні́чваліся |
| ж. |
намагні́чвалася |
| н. |
намагні́чвалася |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
намагні́чваць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
намагні́чваю |
намагні́чваем |
| 2-я ас. |
намагні́чваеш |
намагні́чваеце |
| 3-я ас. |
намагні́чвае |
намагні́чваюць |
| Прошлы час |
| м. |
намагні́чваў |
намагні́чвалі |
| ж. |
намагні́чвала |
| н. |
намагні́чвала |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
намагні́чвай |
намагні́чвайце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
намагні́чваючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
намагра́ма
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
намагра́ма |
намагра́мы |
| Р. |
намагра́мы |
намагра́м |
| Д. |
намагра́ме |
намагра́мам |
| В. |
намагра́му |
намагра́мы |
| Т. |
намагра́май намагра́маю |
намагра́мамі |
| М. |
намагра́ме |
намагра́мах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.