Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
авклмоухцшыэ

чарато́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. чарато́вы чарато́вая чарато́вае чарато́выя
Р. чарато́вага чарато́вай
чарато́вае		 чарато́вага чарато́вых
Д. чарато́ваму чарато́вай чарато́ваму чарато́вым
В. чарато́вы (неадуш.) чарато́вую чарато́вае чарато́выя (неадуш.)
Т. чарато́вым чарато́вай
чарато́ваю		 чарато́вым чарато́вымі
М. чарато́вым чарато́вай чарато́вым чарато́вых

Крыніцы: krapivabr2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Чараты́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Чараты́
Р. Чарато́ў
Д. Чарата́м
В. Чараты́
Т. Чарата́мі
М. Чарата́х

Чараўкі́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Чараўкі́
Р. Чараўко́ў
Д. Чараўка́м
В. Чараўкі́
Т. Чараўка́мі
М. Чараўка́х

чараўні́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. чараўні́к чараўнікі́
Р. чараўніка́ чараўніко́ў
Д. чараўніку́ чараўніка́м
В. чараўніка́ чараўніко́ў
Т. чараўніко́м чараўніка́мі
М. чараўніку́ чараўніка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

чараўні́ца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. чараўні́ца чараўні́цы
Р. чараўні́цы чараўні́ц
Д. чараўні́цы чараўні́цам
В. чараўні́цу чараўні́ц
Т. чараўні́цай
чараўні́цаю		 чараўні́цамі
М. чараўні́цы чараўні́цах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

чараўні́цкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. чараўні́цкі чараўні́цкая чараўні́цкае чараўні́цкія
Р. чараўні́цкага чараўні́цкай
чараўні́цкае		 чараўні́цкага чараўні́цкіх
Д. чараўні́цкаму чараўні́цкай чараўні́цкаму чараўні́цкім
В. чараўні́цкі (неадуш.)
чараўні́цкага (адуш.)		 чараўні́цкую чараўні́цкае чараўні́цкія (неадуш.)
чараўні́цкіх (адуш.)
Т. чараўні́цкім чараўні́цкай
чараўні́цкаю		 чараўні́цкім чараўні́цкімі
М. чараўні́цкім чараўні́цкай чараўні́цкім чараўні́цкіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

чараўні́цтва

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. чараўні́цтва
Р. чараўні́цтва
Д. чараўні́цтву
В. чараўні́цтва
Т. чараўні́цтвам
М. чараўні́цтве

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

чараўні́ча

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
чараўні́ча - -

чараўні́часць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. чараўні́часць
Р. чараўні́часці
Д. чараўні́часці
В. чараўні́часць
Т. чараўні́часцю
М. чараўні́часці

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

чараўні́чы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. чараўні́чы чараўні́чая чараўні́чае чараўні́чыя
Р. чараўні́чага чараўні́чай
чараўні́чае		 чараўні́чага чараўні́чых
Д. чараўні́чаму чараўні́чай чараўні́чаму чараўні́чым
В. чараўні́чы (неадуш.)
чараўні́чага (адуш.)		 чараўні́чую чараўні́чае чараўні́чыя (неадуш.)
чараўні́чых (адуш.)
Т. чараўні́чым чараўні́чай
чараўні́чаю		 чараўні́чым чараўні́чымі
М. чараўні́чым чараўні́чай чараўні́чым чараўні́чых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.