чараўні́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. чараўні́к чараўнікі́
Р. чараўніка́ чараўніко́ў
Д. чараўніку́ чараўніка́м
В. чараўніка́ чараўніко́ў
Т. чараўніко́м чараўніка́мі
М. чараўніку́ чараўніка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)